Dietetyka kliniczna. Отсутствует

protonowej (IPP; proton pump inhibitors, PPI), oraz obecnie rzadziej stosowane blokery receptora histaminowego (H2-blokery). Obie grupy leków osłabiają kwaśność treści żołądkowej, zmniejszając narażenie błony śluzowej przełyku na działanie drażniące. Szczególnie korzystne są PPI, będące obecnie lekami pierwszego wyboru. Należą do nich takie substancje, jak: omeprazol, pantoprazol, rabeprazol, lazoprazol, esomeprazol i dekslanzoprazol. Cechuje je duża skuteczność już w początkowej fazie leczenia oraz szybkie ustępowanie objawów. Część chorych wymaga długotrwałej terapii IPP. W łagodnych postaciach choroby lub leczeniu podtrzymującym stosować można H2-blokery, których działanie jest nieco słabsze. Do grupy tej zaliczamy ranitydynę oraz cymetydynę.

      Kolejną grupą leków stosowanych w chorobie refluksowej przełyku są leki zobojętniające, zwane też lekami alkalizującymi. Należą do nich związki magnezu i glinu. Są skuteczne w łagodniejszych postaciach GERD, można je stosować doraźnie i często są przyjmowane przez pacjentów na własną rękę. Neutralizują doraźnie kwaśną treść żołądkową, zmniejszając chwilowo nasilenie objawów.

      Do doraźnego stosowania odpowiednie są też leki osłaniające błonę śluzową, takie jak kwas alginowy i sukralfat. Przylegają one do błony śluzowej, chroniąc ją przed uszkodzeniami.

      Jako uzupełnienie terapii u niektórych pacjentów dodatkowo zastosować można leki prokinetyczne. Ich zadaniem jest normalizacja perystaltyki przełyku i żołądka, a tym samym zapobieganie cofaniu się pokarmu do przełyku. Do grupy tej zalicza się metoklopramid i cyzapryd. Stosowane są dość rzadko, ze względu na objawy niepożądane. Nowszym lekiem o podobnym działaniu jest itopryd, który cechuje większy profil bezpieczeństwa; znajduje on zastosowanie jako leczenie uzupełniające u części chorych.

      Zmiana stylu życia

      W leczeniu choroby refluksowej przełyku niezwykle ważną rolę odgrywa zmiana stylu życia oraz diety.

      Dowiedziono, że umiarkowana aktywność fizyczna ma korzystny wpływ na stan zdrowia pacjentów z GERD. Zaleca się m.in. spacery, marszobiegi, jazdę na rowerze czy pływanie. Tego rodzaju aktywności pomagają utrzymać prawidłową masę ciała lub jej redukcję. Ponadto podczas podejmowania wysiłku fizycznego usprawniane są mięśnie przepony, co korzystnie wpływa na czynność dolnego zwieracza przełyku, zapobiegając epizodom refluksu żołądkowo-przełykowego.

      U pacjentów cierpiących na chorobę refluksową przełyku zaleca się uniesienie wezgłowia łóżka o 15–20 cm, co redukuje liczbę epizodów refluksu nocnego i przyczynia się do zmniejszenia objawów choroby. Ponadto nie zaleca się przyjmowania pozycji leżącej bezpośrednio po posiłkach, aby zapobiec regurgitacjom.

      Wskazane jest także noszenie luźnej odzieży. Obcisłe ubrania i ciasno zaciśnięty pasek mogą nasilać dolegliwości choroby, powodując wzrost ciśnienia wewnątrzbrzusznego.