Esencjalista. Greg McKeown

Living in More Than One World: How Peter Drucker’s Wisdom Can Inspire and Transform Your Life, Berrett-Koehler, San Francisco 2009.

      11

      „Race to Nowhere: The Dark Side of America’s Achievement Culture” to film dokumentalny z 2011 roku w reżyserii Vicki Abeles. Race to Nowhere to także nazwa ruchu zwalczającego nieesencjalizm w szkołach. Jego członkowie starają się przeciwdziałać zadawaniu uczniom niepotrzebnych zadań domowych i wzbudzaniu stresu u dzieci. Zob. strona ruchu pod adresem www.racetonowhere.com.

      12

      Ten cytat funkcjonuje w różnych postaciach. Ja posłużyłem się sformułowaniem Emile’a Gauvreau: „Byłem uczestnikiem tego dziwnego wyścigu, w czasie którego ludzie robią rzeczy, których nienawidzą, żeby zarobić pieniądze, których nie chcą, i wydać je na rzeczy, których nie potrzebują, aby zaimponować ludziom, których nie lubią”. Za: Jay Friedenberg, Artificial Psychology: The Quest for What It Means to Be Human, Taylor and Francis, New York 2010, s. 217.

      13

      Mary Oliver, „The Summer Day”, w: New and Selected Poems, vol. 1, Beacon Press, Boston 1992, s. 94.

      14

      M.E.P. Seligman, Learned Helplessness, „Annual Review of Medicine” 1972, vol. 23, nr 1, s. 407–412, http://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev.me. 23.020172.002203.

      15

      William James, Letters of William James, red. Henry James, Atlantic Monthly Press, Boston 1920, za: Ralph Barton Perry, The Thought and Character of William James, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts 1948, reprint 1996.

      16

      John Carlin, If the World’s Greatest Chef Cooked for a Living, He’d Starve [online], „Guardian”, 11 grudnia 2006 [dostęp: 30 kwietnia 2015], http://observer.theguardian.com/foodmonthly/futureoffood/story/0,,1969713,00.html.

      17

      Joseph Moses Juran, Quality–Control Handbook, McGraw Hill, New York 1951.

      18

      Pierwotnie opisałem tę historię w poście na blogu „Harvard Business Review”, zatytułowanym The Unimportance of Practically Everything [online], 29 maja 2012 [dostęp: 30 kwietnia 2015], http://hbr.org/2012/05/the-unimportance-of-practicall.

      19

      Richard Koch, Sposób na życie 80/20, przeł. Tomasz Piwowarczyk, Rebis, Poznań 2005; Wszechmocne prawa: nauka sukcesu w biznesie, przeł. Jakub Kluziński, K.E. Liber, Warszawa 2002; The 80/20 Principle: The Secret of Achieving More with Less, Nicholas Brealey, London 1997; oraz The 80/20 Revolution, Nicholas Brealey, London 2002.

      20

      Warren Buffett, za: Koch, The 80/20 Revolution, op. cit., s. 20.

      21

      Mary Buffett, David Clark, Tao Warrena Buffetta: inspiracje mistrza gry giełdowej, przeł. Dawid Wietrzykowski, Helion, Gliwice 2008, nr 68.

      22

      Ibidem; The Unimportance of Practically Everything, op. cit.

      23

      Do rozmowy doszło podczas spotkania w siedzibie fundacji Billa i Melindy Gatesów w Seattle. Rozmawiałem z Myhrvoldem przez kilka minut po wygłoszonym przez niego przemówieniu. Potwierdził, że kiedyś wypowiedział takie słowa albo powiedział coś o podobnym wydźwięku i zapewnił mnie, że wierzy w ich prawdziwość.

      24

      John Maxwell, Bądź liderem!, przeł. Anita Doroba, MT Biznes, Warszawa 2013.

      25

      30-Year Super Stocks: Money Magazine Finds the Best Stocks of the Past 30 Years, „Money”, 9 października 2002.

      26

      Herb Kelleher: Managing in Good Times and Bad, View from the Top, 15 kwietnia 2006, www.youtube.com/watch?v=wxyC3Ywb9yc [dostęp: 30 kwiet

1

Imię i nazwisko zmienione.

2

Opisałem tę historię w poście na blogu „Harvard Business Review”, zatytułowanym If You Don’t Prioritize Your Life, Someone Else Will, 28 czerwca 2012 [dostęp: 30 kwietnia 2015], http://blogs.hbr.org/2012/06/how-to-say-no-to-a-controlling/.

3

W poście na blogu „Harvard Business Review”, zatytułowanym The Disciplined Pursuit of Less, nazwałem je „paradoksem klarowności”; 8 sierpnia 2012 [dostęp: 30 kwietnia 2015], http://blogs.hbr.org/2012/08/the-disciplined-pursuit-of-less/.

4

Jim Collins, How the Mighty Fall: And Why Some Companies Never Give In, HarperCollins, New York 2009.

5

Peter Drucker, Managing Knowledge Means Managing Oneself [online], „Leader to Leader Journal” nr 16, wiosna 2000 [dostęp: 30 kwietnia 2015], http://rlaexp.com/studio/biz/conceptual_resources/authors/peter_drucker/mkmmo_org.pdf.

6

Shai Danziger, Jonathan Levav, Liora Avnaim-Pessoa, Extraneous Factors in Judicial Decisions, „Proceedings of the National Academy of Sciences” 2011, vol. 108, nr 17, s. 6889–6892.

7

Bronnie Ware, The Top Five Regrets of the Dying [online], „Huffington Post”, 21 stycznia 2012 [dostęp: 30 kwietnia 2015], www.huffingtonpost.com/bronnie-ware/top-5-regrets-of-the-dyin_b_1220965.html. Po raz pierwszy wspomniałem o tym w poście na blogu „Harvard Business Review”, zatytułowanym If You Don’t Prioritize Your Life, Someone Else Will, op. cit.

8

The Disciplined Pursuit of Less, op. cit.

9

The Disciplined Pursuit of Less, op. cit.

10

Wywiad z Peterem Druckerem z 11 kwietnia 2005 roku, w: Bruce Rosenstein, Living in More Than One World: How Peter Drucker’s Wisdom Can Inspire and Transform Your Life, Berrett-Koehler, San Francisco 2009.

11

„Race to Nowhere: The Dark Side of America’s Achievement Culture” to film dokumentalny z 2011 roku w reżyserii Vicki Abeles. Race to Nowhere to także nazwa ruchu zwalczającego nieesencjalizm w szkołach. Jego członkowie starają się przeciwdziałać zadawaniu uczniom niepotrzebnych zadań domowych i wzbudzaniu stresu u dzieci. Zob. strona ruchu pod adresem www.racetonowhere.com.

12

Ten