This edition copyright © 2013 by Wydawnictwo RM
Wydawnictwo RM, 03-808 Warszawa, ul. Mińska 25
www.rm.com.pl
Żadna część tej pracy nie może być powielana i rozpowszechniana, w jakiejkolwiek formie i w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny) włącznie z fotokopiowaniem, nagrywaniem na taśmy lub przy użyciu innych systemów, bez pisemnej zgody wydawcy.
ISBN 978-83-7243-960-4
ISBN 978-83-7773-064-5 (ePub)
ISBN 978-83-7773-065-2 (mobi)
ISBN 978-83-7773-066-9 (pdf)
Redaktor prowadzący: Longina Rutkowska
Redakcja: AD VERBUM Iwona Kresak
Korekta: Beata Żmichowska
Projekt i ilustracja na okładce: Tomasz Maroński
Skład i przygotowanie wersji elektronicznej: Marcin Fabijański
Wydanie I
Warszawa 2013
W razie trudności z zakupem tej książki prosimy o kontakt z wydawnictwem: [email protected]
SPIS TREŚCI
WSTĘP
W północno-wschodnim kącie Afryki leży Egipt, ojczyzna najstarszej i ostatniej ludzkiej cywilizacji, która w bólu i krwi dała początek nowym rasom rozumnym. Przed tysiącami lat kapłani egipscy byli przewodnikami zmarłych, którym ich wola i wiedza gwarantowały nieśmiertelność i życie po śmierci. Kapłani leczyli chorych jako lekarze, wpływali na bieg robót publicznych jako inżynierowie, tudzież na politykę jako astrologowie, a nade wszystko, jako znawcy własnego kraju i jego sąsiadów, potrafili wprowadzić swój lud w czas Wielkiej Przemiany, której jednak sami już nie sprostali.
Ta historia opowiada o wydarzeniach, podczas których upadła w Egipcie ostatnia dynastia ludzka, a po synu słońca wiecznie żyjącym Ramzesie XII wstąpił na tron wiecznie żyjący syn słońca San-amen-Ramzes XIII, ale wkrótce czoło swoje postanowił ozdobić ureusem mroku, zwanym koroną wampirów…
ROZDZIAŁ I
W trzydziestym trzecim roku szczęśliwego panowania pan Górnego i Dolnego Egiptu, władca Fenicji i dziewięciu narodów, Mer-amen-Ramzes XII, po naradzeniu się z bogami, którym jest równy, mianował następcą tronu dwudziestodwuletniego syna Cham-sem-merer-amen-Ramzesa.
Wybór ten wielce uradował pobożnych kapłanów. Starsi bowiem synowie faraona, za sprawą czarów, których zbadać nie można, byli nawiedzeni przez złego ducha. Zmiany dokonane w ich krwi obróciły się przeciwko nim. Dopiero czwarty syn, Ramzes, urodzony z królowej Nikotris, zmarłej przy porodzie, był silny jak wół Apis i odważny jak lew, z którymi łączyło go powinowactwo krwi.
Otrzymawszy tytuł erpatra, młody książę poprosił ojca o łaskawe mianowanie go dowódcą korpusu Menfi. Rada pod przewodnictwem ministra wojny San-amen-Herhora, arcykapłana świątyni Amona w Tebach, postanowiła: Następca tronu z dziesięciotysięcznym korpusem, przygotowanym do boju, uda się na wschód, ku granicy ziemi Gosen. W tym czasie jenerał Nitager, naczelny wódz armii, która strzeże bram Egiptu od najazdu azjatyckich ludów, ma wyruszyć od Gorzkich Jezior przeciw następcy tronu.
Obie armie zetkną się na pustyni w okolicach miasta Pi-Bailos. Następca tronu zwycięży, jeżeli nie da się zaskoczyć Nitagerowi, a więc – gdy zgromadzi wszystkie pułki i zdąży ustawić je w szyku bojowym na spotkanie nieprzyjaciela. W obozie księcia Ramzesa znajdować się będzie sam jego dostojność Herhor i o biegu wypadków złoży raport faraonowi.
Szesnastego dnia miesiąca Milori, to jest na początku czerwca, dziesięć pułków następcy tronu