Ο Χορός Του Φεγγαριού. Amy Blankenship

το πώς εκείνη κοίταζε το τρίο, κατάλαβε ότι δε χρειαζόταν να πει τίποτα.

       Η Ένβι έγειρε το κεφάλι της στο πλάι και προσπάθησε να διαβάσει τον Τρέβορ σα να μην τον ήξερε, σα να της ήταν άγνωστος. Για αρχή αναρωτήθηκε τι του είχε βρει και είχε βγει μαζί του. Έπρεπε να το παραδεχτεί. Ήταν πολύ εμφανίσιμος. Εξοργιστικά εμφανίσιμος ήταν η πιο σωστή διατύπωση. Τα χρυσά ξανθά μαλλιά, το βαθύ μαύρισμα και τα γκριζομπλέ μάτια του τον έκαναν να μοιάζει με Καλιφορνέζο σέρφερ. Ήταν απόλυτα ποθητός και είχαν περάσει καλά.

       Αν όμως απομόνωνες αυτήν την καλή εμφάνιση δεν έμεναν και πολλά να σαγηνεύσουν μια γυναίκα. Τίποτα άλλο παρά ένα κακομαθημένο κολεγιόπαιδο που είχε γεννηθεί με το χρυσό κουτάλι στο στόμα. Όταν βρίσκονταν ήταν πολύ περιποιητικός και την αμέσως επόμενη στιγμή μπορούσε να εξαφανιστεί από προσώπου γης ακόμα και για μέρες.

       Ένα ακόμα καλό πράγμα που μπορούσε να πει γι’ αυτόν είναι ότι ήταν πολύ δυνατός στον ερωτικό τομέα και ότι της είχε χαρίσει μερικές από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής της.

       Είχε αλήθεια πιστέψει ότι του άρεσε… περισσότερο από ότι άρεσε αυτός σε εκείνη. Έτσι για να επιβεβαιώσει την πεποίθησή της ότι, τελικά, δεν ήξερε τίποτα για τους άντρες. Κι άλλη μια αλήθεια που έπρεπε να ειπωθεί ήταν ότι είχε αρχίσει να την κουράζει η μοναξιά… από την άλλη αυτός δεν ήταν καλός λόγος για να βγαίνει με κάποιον.

       Αναστέναξε καθώς τον κοίταζε να χουφτώνει τον ποπό της κοπέλας αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν ένιωθε καθόλου ζήλια. Αν ήταν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του δε θα είχε τρελαθεί