Ο Χορός Του Φεγγαριού. Amy Blankenship

να διακρίνει αν υπήρχαν κι άλλα μπαρ στα κατώτερα επίπεδα, αλλά τίποτα άλλο πλην της πίστας δε φαινόταν. Της έμοιαζε λίγο με λάκκο. Μόλις κατέβαινες τα σκαλιά βρισκόσουν στο έλεος του σκοταδιού που προστάτευε τους χορευτές.

       «Είναι τριών επιπέδων;» ρώτησε κοιτώντας το βαρύ ταβάνι από πάνω τους. Υπολογίζοντας και το υπόγειο, αυτός πρέπει να ήταν ο τρίτος όροφος και αναρωτήθηκε αν ήταν κι αυτό μέρος του μαγαζιού ή σταματούσε εδώ.

       Οι προπόσεις και τα σφυρίγματα την έκαναν να γυρίσει ξανά το βλέμμα της στην πίστα. Κοίταξε με δυσπιστία το παγωμένο φως του προβολέα που φώτιζε ένα κλουβί στο μέσο του λάκκου. Ενθουσιάστηκε αμέσως με τον άντρα που βρισκόταν πίσω από τα σίδερα.

       Η ματιά του Τσαντ σταμάτησε επίσης στο κλουβί. Έμοιαζε με ένα μικρό κελί. Ακόμα και από αυτήν την απόσταση μπορούσε να νιώσει τον παλμό των κινήσεων. Οι αρθρώσεις του άσπρισαν γαντζωμένες στο κάγκελο όταν ο χορευτής του κλουβιού έσπρωξε δυνατά την παρτενέρ του κόντρα στα σίδερα, μόνο και μόνο για να την αναγκάσει να υποκλιθεί κάτω από το μπράτσο του και μετά να την ρίξει στον κόσμο.

       Κάνοντας στροφή την άρπαξε από τον καρπό και την επανέφερε πάνω του, αναγκάζοντάς την να γραπώσει με τα χέρια της τα κάγκελα. Μετά κόλλησε το σώμα του πάνω στο σχεδόν γυμνό δικό της, μέχρι που εκείνη έγειρε το κεφάλι της πάνω στο στήθος του σα να το απολαμβάνει.

       Ήταν ζωώδες, σαν πρωτόγονος χορός ζευγαρώματος κάποιου είδους. Ο Τσαντ και η Ένβι μαγνητίστηκαν από το σόου, που άγγιξε τον καθένα με διαφορετικό τρόπο.

       Ο Τσαντ τους παρακολούθησε σιωπηλός