Λυσιστράτη. Аристофан. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Аристофан
Издательство: Public Domain
Серия:
Жанр произведения: Драматургия
Год издания: 0
isbn:
Скачать книгу
κίτρινα φορέματα, οι στολισμοί, τα μύρα,

      τα διάφανα ποκάμισα, κι αυτό το παντουφλάκι–

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Και με ποιόν τρόπο;

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

              Που θα ιδής και μόνη, σε λιγάκι.

      Να μη βρεθή αρσενικός, που δόρυ να σηκώση,

              και άλλον να σκοτώση.

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Αν η γυναίκα, όπως λες, το θαύμ’ αυτό θα κάνη,

      μα τις θεές, βάφω κ’ εγώ το κίτρινο φουστάνι.

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Ούτε ασπίδα πειά κανείς να πιάση θα μπορέση–

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Θα βάλω και κυμβερικό φουστάνι [δίχως μέση]–

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

              Και ούτε μαχαιράκι–

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

              Θα βάλω παντουφλάκι.

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Δεν έπρεπε λοιπόν αυτές να ήν’ εδώ παρούσες;

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Τι λες! που έπρεπε φτερά να κάνουν οι βρωμούσες!

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Μα Αθηναίες είν’ κι αυτές, όπως καθένας βλέπει,

      που πάντα φτιάνουν κάθε τι την ώρα που δεν πρέπει.

      Και δεν εφάνηκε καμμιά [να φθάση στην Αθήνα,]

      ούτ’ από τις θαλασσινές, ούτ’ απ’ τη Σαλαμίνα.

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Μα ξέρω πως πρωΐ-πρωΐ στα τρεχαντήρια μπήκανε

              και στη στεριά διαβήκανε.

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Και όμως ελογάριαζα πως πειό μπροστά θα φθάσουν

      των Αχαρνών τα θηλυκά·–μα να, θα μας το σκάσουν.

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Αλλά η Θεαγέναινα, για να’ρθει εδώ τρεχάτη,

      πήγε και συμβουλεύθηκε τη νύχτα την Εκάτη.

      Μα να που φθάνουν μερικές… να κι άλλες που κινάνε.

              Ού, ού ! κι αυτές ποιες να’νε;

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Ά, είν’ απ’ τον Ανάγυρο [όλα αυτά τα πλήθη.]

      ΚΑΛΟΝΙΚΗ

      Θαρρώ πως ο ανάγυρος στ’ αλήθεια εκινήθη.

      (Εισέρχεται η Μυρρίνη, Λαμπιτώ και πολλαί γυναίκες)

      ΣΚΗΝΗ  Β΄

      {Αι Ανωτέρω, Μυρρίνη, Λαμπιτώ και τινες Γυναίκες μετ’ ολίγον.}

      ΜΥΡΡΙΝΗ

      Μήπως [και στο συνέδριο, που θέλησες να γίνη,]

      οι τελευταίες φθάσαμε; Για δε μιλάς;

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

              Μυρρίνη,

      βέβαια το εγκώμιο δεν θα σου πλέξω τώρα,

      που για σπουδαία πρόκειται και μου’ ρθες τέτοιαν ώρα.

      ΜΥΡΡΙΝΗ

              Εγύρευα τη ζώνη μου

              μεσ’ στο σκοτάδι μόνη μου.

      Μ’ αν ήνε τόσο σοβαρό, που λες, το πράμα εκείνο,

      πες το σ’ εμάς που ήλθαμε.

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

              Αλλά θα περιμένω

      και τις γυναίκες, που θα ρθουν για την αυτήν αιτία,

      από την Πελοπόννησο κι από τη Βοιωτία.

      ΜΥΡΡΙΝΗ

              Ά, μάλιστα· όσο γι’ αυτό…

              Να που ’ρχεται κ’ η Λαμπιτώ.

      (Εισέρχεται η Λαμπιτώ)

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

      Καλώς τη Σπαρτιάτισσα τη Λαμπιτώ! τι χρώμα!

      πώ’χεις, γλυκειά μου! τι γερό και σιδερένιο σώμα!

      τι ωμορφιά! που φαίνεται [και λάμπει εδώ και πέρα!]

      Και