Ⴂანთიად – გათენებისას.
Ⴂანთიადი – დილის მოახლება, გათენება, გარიჟრაჟი (ნახე Ⴃილა).
Ⴂანთჳსებული – განსაკუთრებული, გაცალკევებული, განკუთნვილი.
Ⴂანთქმა – (განვსთქუამ, განვითქმი) ხმის დაგდება ან დავარდნა, ამბვის გამოსლვა.
Ⴂანთქმული – სახელოვანი, ქებული.
Ⴂანთხევა – (განვსთხევ) განგდება, განძება, გალალვა.
Ⴂანი – თანდებული ესე მოეკიდების ნათესავობითსა ბრუნვასა და თჳთცა იბრუნვის, ვითარ: კაცთაგანი, სახლისაგანი, კაცთაგანისა, სახლისაგანმან და სხ. შინაგანი, -ნისა.
Ⴂანი – სიგანი, ნიშანი ისართ სასროლი.
Ⴂანი – სიგანე, სივრცე, სიფართე; განიერი? ფართო.
Ⴂანკაზმა – (განვჰკაზმავ) მორთვა, მოკმაზვა, განშვენება.
Ⴂანკანონება – (განვჰკანონებ) კანონის დადება მერჯულეთაგან მოსანანებლად ცოდვისა,.
Ⴂანკარგვა – (განვჰკარგავ) განგება, გარიგება.
Ⴂანკარგულება – რიგი, რიგის მიცემა.
Ⴂანკაფვა – (განვჰკაფავ, განვჰკფდები) მოუძლურება, გახდომა.
Ⴂანკაფული – მოუძლურებული, ღონეგამოლეული, გამხდარი,.
Ⴂანკვართული – კვართ გახდილი.
Ⴂანკვეთა – (განვჰკვეთ) გაჭრა, გაპობა // დამხობა, ახდა სამღუდელოს ხარისხისა მძიმეს შეცოდებისათჳს.
Ⴂანკიდვა – (განვაკიდვებ) განაპირება, მიხდა.
Ⴂანკიდურება – განაპირება, კიდეგანობა.
Ⴂანკითხვა – (განვიკითხავ, განვიკითხვი) გასამართლება, სამართლისა, გინა სასჯელის გაჩენა ანუ მიცემა //გაკითხვა, გასინჯვა, გარჩევა // დაძრახვა, გაკილვა // სამართალი, განბჭობა.
Ⴂანკიცხუა – (განვჰკიცხავ) გაქირდვა, აგდება
Ⴂანკრთომა – (განვაკრთობ, განვჰკრთები) ანაზდად განკჳრვება და შიში
Ⴂანკრძალული – თავშენახული, მორიდალი ცუდის საქმისა და შემთხვევისა.
Ⴂანკსუვება – განძვინება, ანუ გაქსუვება.
Ⴂანკუთნვა – (განვიკუთნავ) სრულიად განსაკუთრება,