Հեթանոսական երգեր. Դանիել Վարուժան

անոնց խեղդվելու վըտանգներով հարաժամ,

      Օ՜, ջերմությունը սատափ բազուկներուն տարփակեզ`

      Որոնցմով վիզըս զորեղ կը պարուրե օձի պես:

      Հուսկ իրարու կ’միանանք մենք համբույրով մը հըզոր…

      Երբ կը ծըծեմ բերնիս մեջ առած շըրթներն իր բոսոր,

      Երբ ժամերով կը քամեմ բյուր երակներն, հուլորեն,

      Օ՜հ, այն ատեն ճաշակած կ’ըլլամ կարծես համորեն

      Հին դարերուն հեթանոս դահամունքներն հազածո,

      Հընդկաստանի համեմնե՜րն, համյն խունկե՜րն Արաբիո:

      ԿՂԵՈՊԱՏՐԱ

      Կյուդնոսին վրա քարավազ

      Հընչեց տավիղ, հընչեց վին..

      Եթովպիացի մ’ոպնիազ

      Կ’երգե` քիթին վրա կուրին.

      –“ Սահե՛, ո՛վ նավ, սահե՛ շուտ.

      Արծաթ ցռուկիդ ես գերի.

      Մեջըդ սիրտ մը բոցանուտ

      Դափնեվարդի պես կ’այրի:

      Դըշխո՛, նավակըդ բուրյան

      Ունի սատափ թևճակներ`

      Որոնց ծայրեն կը տեղան

      Ադամանդյա կայլակներ:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, սահե՛ շուտ

      Ահա Տարսոնը գինով:

      Կ’ուզե Իտալը անգութ

      Շըղթայվիլ մեղկ թևերով:

      Բաբի՛շ, դեմքեդ կը ցոլան

      Բոցեր` գետի երեսին.

      Լուսինն այսպես կու գա ման

      Ջուրերուն վրա Նեղոսին:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, սահե՛ շուտ

      Ծաղկածիծաղ ափն ի վեր.

      Նուռ մ’ավասիկ կարմրակուտ

      Այգիեն մեջդ է ինկեր:

      Դըշխո՛, վըրադ պարզեր են

      Ամպհովանի մ’ոսկեթույր,

      Առջևըդ խունկ կը ծըխեն

      Յոթը նաժիշտ, յոթը քույր:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, սահե՛ շուտ

      Եվ օրորե թագուհին…

      Մեր տակ կ’երգե ջուրն ընդփույթ

      Պատմելով թովքն անդունդին:

      Բամբի՛շ, ծոցիդ բուրումեն

      Վիհին օձերն արթընցան.

      Շուրջըդ ահա կ’արտասվեն

      Մարգարիտներ մոգական:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, սահե՛ շուտ

      Տարսոնն հեռուն կ’երևա.

      Ջահեր կ’այրին բոցանուտ

      Նիզակներուն ծայրին վրա:

      Դըշխո՛, կողեն նավակին

      Ներս քաշե ձեռքըդ քընքույշ.

      Մատնիդ կ’իյնա խորն ալքին.

      Կ’ընկըղմվի կույսըդ, ըզգո՛ւյշ:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, վիհին վրան

      Բաբելոնյան կա՛խ պարտեզ`

      Ուր Շամիրամն է` շուշան,

      Կղեոպատրան` վարդ մ’է վես:

      Բամբի՛շ, գոհարը թագիդ

      Եղավ Քաղքին ա՛լ փարոս:

      Աչքը քեզի անքըթիթ

      Հոն կը սպասե Անտոնեոս:

      Սահե՛, ո՛վ նավ, շո՛ւտ սահե,

      Քանի որ մեջդ է Իսիս`

      Ցըռուկդ աշխարհ կը ջահե`

      Քանի որ մեջդ է մայիս:

      Դըշխո՛, երկիր պագին ա՛լ

      Լեգեոններն Հըռովմի:

      Ըզքեզ դատող սալարն ալ

      Հմայքեդ դողալ կը թվի:

      Կեցի՛ր, ո՛վ նավ, շո՛ւտ կեցիր.

      Ափը կ’ելլե թագուհին,

      Երգս ալ կ’ըլլա ցանուցիր.

      Պետք է փոխեմ լարերս հին”:

      Գուսանն ա՛լ վինը չածեց.

      Իսկ համբույրով մ’այն գիշեր

      Կին մ’Իտալիան նըվաճեց,

      Մարդ մը Բուրգերն հաղթաժեռ:

      ՋՈՒՐԻՆ ՎՐԱ

      Նըվագե՛ կիթառդ, ո՛վ իմ Մելինա,

      Լուսինն