“ใช้ของฉันสิ” ลุยซาขัดจังหวะ และก่อนที่เคทลินจะพูดจบ ลุยซายื่นโทรศัพท์มือถือของเธอใส่มือของเคทลิน
“เฟซบุ๊กเปิดอยู่ แค่ลงชื่อเข้าใช้ และส่งข้อความหาเขา”
นั่นสิ เคทลินคิด ทำไมฉันไม่นึกถึงเรื่องนั้นมาก่อน?
เคทลินลงชื่อเข้าสู่ระบบ เธอพิมพ์ชื่อแซมในกล่องค้นหา ประวัติของเขาปรากฏขึ้น เธอคลิกไปที่ข้อความ เธอรู้สึกลังเลว่าจะพิมพ์อะไรลงไป จากนั้นเธอพิมพ์ว่า “แซม นี่ฉันเอง ฉันอยู่ที่โรงนา มาเจอฉันด่วนที่สุด”
เธอคลิกส่งและยื่นโทรศัพท์คืนให้ลุยซา
เคทลินได้ยินเสียงเอะอะ เธอหันไปมอง
กลุ่มของเด็กผู้หญิง ม. 6 ที่มีชื่อเสียงกำลังเดินตรงมาที่โถงทางเดิน พร้อมกับการซุบซิบ และจ้องมองไปที่คาเลป
นี่เป็นครั้งแรกที่เคทลินได้สัมผัสกับความรู้สึกใหม่ที่ก่อตัวขึ้นภายในตัวของเธอ เธอสามารถมองเห็นความอิจฉาได้จากสายตาของเด็กผู้หญิงเหล่านั้น กลุ่มที่ไม่เคยเหลียวมองเธอเลยสักครั้งคงอยากจะขโมยคาเลปไป เด็กผู้หญิงพวกนี้เกาะแกะผู้ชายไปทั่วในโรงเรียน ผู้ชายคนไหนก็ตามที่พวกเธอต้องการ ไม่สำคัญว่าเขาจะมีแฟนอยู่แล้วหรือไม่ คุณทำได้เพียงแค่ภาวนาว่าพวกเธอจะไม่เหลียวมองมาที่ผู้ชายของคุณ
และตอนนี้พวกเธอทั้งหมดกำลังจ้องมาที่คาเลป
เคทลินหวังว่าคาเลปจะไม่ได้รับผลกระทบจากอิทธิพลของพวกเธอ เธอหวังว่าเขาจะยังคงชอบเธออยู่ แต่ยิ่งคิดมากเท่าไร เธอยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องทำอย่างนั้น เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงทั่วไป ทำไมเขาต้องมาอยู่กับเธอในเมื่อเด็กผู้หญิงพวกนี้ปรารถนาในตัวของเขา
เคทลินอ้อนวอนอยู่ในใจ