История схоластического метода. Второй том, 2-я часть: По печатным и непечатным источникам. Мартин Грабманн. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Мартин Грабманн
Издательство: Издательские решения
Серия:
Жанр произведения:
Год издания: 0
isbn: 9785006228191
Скачать книгу
de la scolastique et Hugues de St Victor» I, Paris 1895, 31.

      165

      Sententiae divinitatis, Münster 1909, 22.

      166

      Baltzer a. a. 0. 11.

      167

      Cf. Denifle, Die abendländischen Schriftausleger et». 56 ff 365 A. 2.

      168

      Lehrbuch der Dogmengeschichte 111 374.

      169

      Denifle in Archiv für Literaturund Kirchengeschichte des Mittelalters I 438. Ср. также Rettberg, Comparatio inter M. Bandini libellum et Petri Lombardi 1. 4 Sententiarum, Goettingae 1834.

      170

      A. a. 0. 589.

      171

      Cod. lat. bibl. nat. 627, fol. 57: «Quod unum sit omnium rerum prineipium hie ostenditur c. 1. Moyses Spiritus saneti revelatione unum tantum omnium rerum intellexit esse principium scilicet Deum, sicut ipse in primordio scripture sue testatur dicens: In principio creavit deus celum et terram. In quo eliduntur false opiniones quorum- dam phylosophorum, qui dicebant plura fuisse rerum principia» etc. Petrus Lombardus, Sent. II, d. 1, c. 1: «Creationem rerum insinuans Scriptura, Deum esse creatorem, initiumque temporis, atque omnium visibilium vel invisibilium creaturarum, in primordio sui ostendit, dicens: In principio creavit Deus coelum et terram. His etenim verbis Moyses spiritu Dei afflatus, in uno principio a Deo Creatore mundum factum refert, elidens errorem quorumdam plura sine principio fuisse principia opinantium» etc.

      172

      Вся первая глава Sent. II Ломбардской церкви подытожена здесь предложением: «Nos catholice ecclesie filii credimus unum omnium creatorem et principium expuentes Piatonis errorem, qui finxit tria esse principia, deum et exempla et materiam.»

      173

      Делиль упустил этот опус из виду в своем «Inventaire des manuscrits de la Sorbonne» (Paris 1870, 23).

      174

      «Mulier evangelica, que lucernam accendit et drachmam quam perdidit, reperit, est dei sapientia, que lucernam accendit, quando deitatem carni copulavit. In homine Christo testa carnis est accensa lumine divinitatis. lila drachmam decimam quam perdiderat reperit et Christus hominem, qui propius novem ordines angelorum et ita decimus est formatus, reparavit» (fol. 76).

      175

      Ср. M. Grabmann, Eine neuentdeckte Gandulphushandschrift (Cod. anon. 242 Heiligenkreuz), в Historisches Jahrbuch der Görresgesellschaft 1910, 75—87. Профессор J. v. Walterin Breslau готовит издание афоризмов Гандульфа.

      176

      Ср. Denifle op. cit. 623; Grabmann op. cit. 79; Baltzer, Die Sentenzen des Petrus Lombardus etc. 10. J. N. Espenberger, Die Philosophie des Petrus Lombardus 6, придерживается другого мнения.

      177

      Вот рукописи: Cod. Amplon. 108 (4°, p. XIII) в Эрфурте, Cod. Trec. 1206 (s. XIII); Cod. a. VII 9 св. Петра в Зальцбурге (не ранее s. XIV); Codd. 106 и 108 в Оксфорде, Новый колледж; Codd. 1748 в Кембридже, Университетский колледж; Codd. 276 и 279 в Кембридже, Гонвилл и Каджус колледж. Ср. J. de Ghellinck, La diffusion des oeuvres de Gandulphe de Bologne au moyen äge, в Revue Benedictine, juillet 1910, 352—362.

      178

      J. de Ghellinck, Les «Sententiae» de Gandulphe de Bologne ne sont elles qu’un resume de celles de Pierre Lombard? in the Revue neVscolastique, nov. 1909.

      179

      Ders, Les citations de Jean Damascene chez Gandulphe de Bologne et Pierre Lombard, в Bulletin de litterature ecclesiastique 1910, 278—285.

      180

      An potentia peccandi’sit aliquid? (Cod. 242 Heiligenkreuz, fol. 12.) An tenebre sint aliquid? (fol. 21v.) An non occidere sit aliquid? (fol. 25v.) An non diligere deum sit aliquid? (fol. 25v.) An Christum assumere carnem aliquid sit? (fol. 31r.) An Deus pater secundum quod Christum fecit esse hominem fecerit aliquid? (fol. 32r.) Вопрос свидетельствует о подобной тенденции: An plus sit pulchritudo quam pulcher et castitas quam castus? (fol. 3.)

      181

      Ср. Protois, Pierre Lombard 161; Morgott в Wetzer u. Weites Kirchenlexikon IX2 1921 г. Protois дает в 0. 161—180 краткий обзор наиболее важных комментариев к сентенциям.

      182

      Ватиканская библиотека содержит, например, в Codd. lat. 1077—1112 непрерывный ряд интересных комментариев к «Сентенциям», некоторые из которых остались ненапечатанными. Медико-лаурентийская библиотека во Флоренции содержит Plut. XXXIII – XXXV содержит значительное количество ненапечатанных, крайне редких объяснений сентенций францисканской школы (Вильгельм де Вар, Вильгельм де ла Маре, Петрус де Трабибус, Иоаннес де Эрфордия, Ричардус де Гиберния, Иоаннес де Падингия, Петрус Иоганнис Оливи, Иоганнес Пекхем, Петрус Филарги Кандийский и др.)

      183

      A. a. 0. 161. 2 Denifle, Chartularium Univ. Paris. I, n. 108, p. 158.

      184

      Гуго де Сен-Шер, О.П. (латинское: Гуго де Санкто Чаро; ок. 1200 – 19 марта 1263) был французским монахом-доминиканцем, ставшим кардиналом и известным библейским комментатором.

      185

      Начало введения гласит: «Sicut desidiosi et pigri nimium lectoris est obscura et magnis sententiis gravida nolle exponere, ita quoque non studiosi, sed superstitiosi est ea, que plane dieta sunt, longis nimium et peregrinis expositionibus onerare. Quapropter ad eum librum accedentibus qui ceterorum expositor est, pauca prelibare sufficiat videlicet que sit