Айрат. Исәнме, әти, әйе, бар да әйбәт, тик бераз юлда ялыктырды.
Хәсән (Наиләгә). Нәрсә карап торасың, күрмисеңмени, улың кайткан, юлдан арыган. Бар, чәй куй, өстәл әзерлә.
Наилә. Хәзер чәен дә куеп җибәрәм, өстәлен дә әзерлим, сиңа дип әзерләп куйган тәм-томнарымны да чыгарам, әйдә, улым, әйдә!
Хәсән. Керик, улым, әйдә. (Керергә борылалар. Айратның арттан кереп баруын күреп, Гөлүсә әкрен генә сызгыра, Айрат акрыная, Гөлүсә янә сызгыра, Айрат, туктап, як-ягына карана, ул икенче якка караган арада, Гөлүсә, йөгереп чыгып, читкә баса.)
Айрат. Гөлүсә! (Йөгереп барып кочакламакчы була, Гөлүсә читкә тайпыла.)
Гөлүсә. Ай! Айрат, син кайттыңмыни?
Айрат. Әйе, Гөлүсәм, кайттым! Сине күрергә дип ашкынып кайттым!
Гөлүсә. Шулай мине күрергә ашкынгач, ике ай буе кайтмый яталармыни ул?!
Айрат. Гафу ит инде, Гөлүсәм! Кайта алмадым бит.
Гөлүсә. Язмадың да, шалтыратмадың да…
Айрат. Күңелемдә булган барлык хисләремне кәгазь битләренә генә сыйдырып булмады шул, Гөлүсәм. Мин, аларны синең күзләреңә карап әйтермен дип, кайту мизгелләрен өзелеп көттем…
Гөлүсә. Тыңлыйм.
Айрат. Нәрсә тыңлыйсың?
Гөлүсә. Синең минем күзләремә карап әйтәсе хисләреңне тыңлыйм.
Айрат. Эх, белсәң иде сине ничекләр сагынганымны, Гөлүсәм! (Күтәреп әйләндерә.)
Гөлүсә. Мин дә сине сагындым!
Музыка.
Көзге җылы кич. Читтәрәк яшьләр тавышы, музыка яңгырый. Марат, Лилия һәм Гөлия эскәмиягә менеп утырганнар да көнбагыш чүплиләр.
Лилия. Әнә минеке кая кадәр очты!
Марат. Минекенә җитмәде әле!
Лилия. Хәзер җиткезәбез без аны!
Гөлия. Маратныкыннан уздыра алмыйсың барыбер.
Лилия. Хоп! Ха-ха! Җиткездем бит, хәтта үтеп тә китте! Менә, менә минеке кая кадәр җитте!
Марат. Син мухлевать иттең, кызый, давай яңабаштан.
Лилия. Ха, җиңелүеңне таныйсың килмимени?
Марат. Минем беркайчан да җиңелгәнем юк, Лилиякәй. Мин һәрвакыт үз дигәнемә ирешә торган кеше, белдеңме?
Гөлия. Һәй, син шулай дигән буласың да бит, бар да син дигәнчә түгел шул! Әнә Гөлүсә артыннан күпме йөрдең – барыбер Айраттан аера алмадың бит.
Марат. Бер-берсен шулкадәр каты яраталардыр дип, кем уйлаган соң?!
Лилия. Прям как Ромео һәм Джульетта, Хәлил белән Галиябану!
Марат. Ә син үзең, Гөлия, күпме Айратны үзеңә каратырга йөрдең, булдыра алмадың.
Гөлия. Син ата шайтан аера алмаганны, мин ничек аераем, ди!
Марат. Кызларга барыбер җайлырак ул. Ярый, әле вакыт җитәрлек, мин барыбер үз дигәнемә ирешәчәкмен. Менә мин әйтте диярсең, Гөлүсә минеке булачак!
Лилия. Карарбыз, карарбыз!
Марат. Әйткән сүз – аткан ук, сүземдә тормасам, исемем Марат булмасын!
Гөлия. Карагыз, кара! Пар күгәрченнәр килә!
Марат. Монда сөйләшкәннәрнең берсен дә ишеттермәгез!
Кулга-кул тотынышып, Айрат белән Гөлүсә керә.
Айрат. Сәлам, кызлар, егетләр!
Марат.