BGB-Erbrecht. Lutz Michalski. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Lutz Michalski
Издательство: Bookwire
Серия: Schwerpunkte Pflichtfach
Жанр произведения:
Год издания: 0
isbn: 9783811495579
Скачать книгу
1376, 1377; OLG Köln v. 14.11.2016 – 2 Wx 536/16, NJW-RR 2017, 648 Rn. 17; OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634 Rn. 59.

       [50]

      OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634.

       [51]

      BGH v. 24.4.1991 – IV ZR 156/90, NJW 1991, 1885, 1886 = DNotZ 1992, 509 m. Anm. Kanzleiter; BeckOGK/Hölscher § 2156 Rn. 10; Erman/Nobis, 15. Aufl. 2017, § 2156 Rn. 1.

       [52]

      Vgl. OLG München v. 22.5.2013 – 31 Wx 55/13, ZEV 2013, 617, 618; BeckOGK/Gomille § 2065 Rn. 6 m.w.N.

       [53]

      Vgl. dazu näher BeckOGK/Gomille § 2065 Rn. 8 f. m.w.N.

       [54]

      Vgl. BGH v. 9.4.1981 – IVa ZB 4/80, BGHZ 80, 242, 246; BGH v. 9.4.1981 – IVa ZB 6/80, BGHZ 80, 246, 251.

       [55]

      Vgl. BGH v. 9.4.1981 – IVa ZB 4/80, BGHZ 80, 242, 246; BGH v. 9.4.1981 – IVa ZB 6/80, BGHZ 80, 246, 251.

       [56]

      RG v. 3.1.1921 – IV 469/20, RGZ 101, 197.

       [57]

      Vgl. BGH v. 10.5.1951 – IV ZR 12/50, NJW 1951, 559; BayObLG v. 26.2.1985 – 1 Z 91/84, FamRZ 1985, 839, 840; OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634 Rn. 33. Wenn der Erblasser ein verloren gegangenes Testament nicht mehr gelten lassen will, so kann er es nicht dadurch widerrufen, dass er formlos den Verlust billigt (BGH v. 10.5.1951 – IV ZR 12/50, NJW 1951, 559).

       [58]

      Vgl. OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634 Rn. 33; MüKoBGB/Hagena, 7. Aufl. 2017, § 2255 Rn. 16.

       [59]

      BayObLG v. 26.2.1985 – 1 Z 91/84, FamRZ 1985, 839, 840; OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634 Rn. 33; s. auch OLG Karlsruhe v. 8.10.2015 – 11 Wx 78/14, ZErb 2016, 18 Rn. 12 ff.

       [60]

      BayObLG v. 15.5.1990 – 1a Z 15/90, FamRZ 1990, 1162, 1164.

       [61]

      Vgl. OLG Hamm v. 24.1.1967 – 15 W 45/66, OLGZ 1967, 74, 79; BayObLG v. 21.2.2005 – 1Z BR 101/04, FamRZ 2005, 1866 Rn. 31; Erman/S. Kappler/T. Kappler, 15. Aufl. 2017, § 2255 Rn. 8.

       [62]

      Vgl. OLG Karlsruhe v. 8.10.2015 – 11 Wx 78/14, ZErb 2016, 18 Rn. 14; MüKoBGB/Hagena, 7. Aufl. 2017, § 2255 Rn. 16.

       [63]

      Vgl. OLG Celle v. 1.2.1962 – 10 Wx 30 und 32/61, MDR 1962, 410; OLG München v. 4.7.2017 – 31 Wx 211/15, ZEV 2017, 634 Rn. 41.

       [64]

      Vgl. OLG Hamm v. 8.7.1974 – 15 Wx 42/74, NJW 1974, 1827, 1828; MüKoBGB/Hagena, 7. Aufl. 2017, § 2255 Rn. 16 m.w.N.

       [65]

      OLG Brandenburg v. 12.3.2008 – 13 U 123/07, ZEV 2008, 287.

       [66]

      Vgl. BGH v. 3.2.1967 – III ZB 14/66, NJW 1967, 1124, 1125; OLG Köln v. 14.2.2014 – 2 Wx 299/13, NJW-RR 2014, 1035.

       [67]

      Vgl. nur BeckOGK/Grziwotz § 2247 Rn. 27.

       [68]

      Vgl. BayObLG v. 14.1.1986 – 1 Z 92/85, FamRZ 1986, 726, 727; OLG Zweibrücken v. 17.4.2003 – 3 W 48/03, NJW-RR 2003, 872. S. ferner auch (für den Fall einer teilweise von der Lebensgefährtin des Erblassers geschriebenen Urkunde): OLG Stuttgart v. 21.10.2014 – 8 W 387/14, ZEV 205, 220.

       [69]

      Vgl. OLG Frankfurt v. 11.2.2013 – 20 W 542/11, ZEV 2013, 334.

       [70]

      Vgl. BGH v. 29.5.1980 – IVa ZR 26/80, Rpfleger 1980, 337; OLG München v. 25.9.2008 – 31 Wx 42/08, ZEV 2008, 596, 597; OLG Köln v. 6.10.2014 – 2 Wx 249/14, FGPrax 2015, 85, 86; OLG Hamburg 18.3.2015 – 2 W 5/15, ZEV 2016, 32 Rn. 17 f.

       [71]

      Vgl. OLG Köln v. 6.10.2014 – 2 Wx 249/14, FGPrax 2015, 85, 86; OLG Hamburg 18.3.2015 – 2 W 5/15, ZEV 2016, 32 Rn. 17.

       [72]

      Vgl. BGH v. 12.3.1981 – IVa ZR 111/80, NJW 1981, 1900, 1901; OLG Hamm v. 2.10.2012 – 15 W 231/12, ZEV 2013, 42, 43. Nicht ausreichend ist es daher, wenn die Hand des Erblassers derart geführt wird, dass die Schriftzüge von einem Dritten geformt werden, OLG Hamm v. 11.9.2001 – 15 W 224/01, ZEV 2002, 108; OLG Hamm v. 2.10.2012 – 15 W 231/12, ZEV 2013, 42, 43.

       [73]

      Vgl. BayObLG v. 24.2.1999 – 1Z BR 100/98, NJWE-FER 1999, 156; s. ferner auch BGH v. 20.3.1974 – IV ZR 133/73, NJW 1974, 1083, 1084.

       [74]

      Vgl. Staudinger/Baumann, 2018, § 2247 Rn. 28; MüKoBGB/Hagena, 7. Aufl. 2017, § 2247 Rn. 12; vgl. ferner auch KG v. 29.5.1901 – 1 U 381/01, KGJ 22, 49 (polnisches Testament); OLG Zweibrücken v. 28.10.1991 – 3 W 34/91, NJW-RR 1992, 587 (englisches Testament).

       [75]

      Vgl. näher Staudinger/Baumann, 2018, § 2247 Rn. 26 f.

       [76]

      Vgl. RG v. 17.2.1910 – IV 241/09, JW 1910, 291.

       [77]

      Vgl. BGH v. 3.2.1967 – III ZB 14/66, NJW 1967, 1124.

       [78]

      Vgl.