Dawniej lubił, kiedy gończe grały w kniei za zwierzyną, teraz w trwodze, wystraszony ucieka jak szary zając! Zaledwo wbiegł do komnaty, chrzęst zbroi własnej, oręża, co się zszczerbił zwycięstwami, i brzęk srebrnej ostrogi na nowo go trwoży: zrzuca więc pancerz i szablę, pada na łoże zmęczony.
Dawniej we śnie marzył jeno to (раньше во сне мечтал только то), o bójce (о драке; bójka – драка), to o łupach (то о трофеях; łup – добыча; трофей), teraz we śnie jęczy smutnie i na każde psa szczekanie albo hasło swojej straży (сейчас во сне стонет печально и на каждый собачий лай или знак своей стражи; hasło – лозунг; знак; szczekać – лаять, тявкать), co przy ognisku na baszcie czujnie strzegła przed napadem (что у костра на башне чутко стерегла от нападения; przy – при, у; baszta – башня; strzec – стеречь; przed – от /с нек. глаголами при указании на объект, от которого предпринимается защита, предохранение и т. д./), drży jak dziecię i w poduszkę chowa oczy wystraszone (дрожит как дитя и прячет в подушку испуганные глаза).
Dawniej we śnie marzył jeno to, o bójce, to o łupach, teraz we śnie jęczy smutnie i na każde psa szczekanie albo hasło swojej straży, co przy ognisku na baszcie czujnie strzegła przed napadem, drży jak dziecię i w poduszkę chowa oczy wystraszone.
Wkrótce poganie otoczyli zamek (вскоре язычники = неверные окружили замок; poganin – язычник), rycerze i czeladź czeka na pana (рыцари и челядь ждут господина; czekać na kogoś, coś – ждать кого-л., что-л.), co im przewodził do bitwy i do zwycięstwa (что ими руководил в битве и /в/ победе; przewodzić komuś, czemuś – предводительствовать; руководить кем-л., чем-л.). Ale czekają na próżno (но ждут напрасно; na próżno – напрасно)! On mężny rycerz (оный мужественный рыцарь), usłyszawszy szczęk oręża (услышав лязг оружия), gwar żołnierzy (гомон солдат; gwar – шум, гомон), rżenie koni (ржание коней; rżeć – ржать), uciekł na zamku poddasze i stąd dopiero dojrzał mnogie pogańskie zastępy (убежал на чердак замка и только оттуда увидел многочисленные отряды неверных: «языческие отряды», uciec – убежать; mnogi – книжн. многочисленный, zastęp – книжн. отряд).
Wtedy przypomniał sobie dawne wyprawy (тогда он вспомнил прежние походы; wyprawa – экспедиция, поход), zwycięstwa i sławę imienia swego (победы и славу своего имени; imię – имя). Jak bóbr zapłakał rzewnymi łzami (горько заплакал; rzewny – чувствительный, сентиментальный; трогательный; płakać rzewnymi łzami – горько плакать; płakać jak bóbr – горько плакать, рыдать в три ручья, разливаться ручьём), westchnął i mówi żałośnie (вздохнул и говорит печально; żałośnie – плачевно; жалобно, печально):
Wkrótce poganie otoczyli zamek, rycerze i czeladź czeka na pana, co im przewodził do bitwy i do zwycięstwa. Ale czekają na próżno! On mężny rycerz, usłyszawszy szczęk oręża, gwar żołnierzy, rżenie koni, uciekł na zamku poddasze i stąd dopiero dojrzał mnogie pogańskie zastępy.
Wtedy przypomniał sobie dawne wyprawy, zwycięstwa i sławę imienia swego. Jak bóbr zapłakał rzewnymi łzami, westchnął i mówi żałośnie:
– Bożeż mój (Боже ж /ты/ мой), Boże (Боже)! daj mi odwagę (дай мне отвагу), przywróć mi siłę i męstwo (верни мне силу и мужество)! Sztandary moje na polu bitwy już powiewają od dawna (знамёна мои с давних пор развеваются на поле битвы; sztandar – знамя; od dawna – с давних пор), a pan ich (а их хозяин), dawniej zawsze na czele (прежде всегда впереди; czoło – лоб; na czele – впереди), dziś jak dziewczę bojaźliwy (сегодня как девушка пугливый), z dymnika swojego zamku patrzy na zastępy swoje (из слухового окна своего замка смотрит