X. Шакирҗан, Сәгатьче һәм Мансур.
Сәгатьче. Әссәламегаләйкем!
Шакирҗан. Вәгаләйкемәссәлам. Әйдә, кем, әйдә.
Мансур. Исәнмесез!
Шакирҗан. Аллага шөкер. (Сәгатьчегә.) Менә әле, кем, сәгать туктап китте. Машина арасына таракан кергән булырга кирәк. Шуның тараканын алып кына җибәр әле.
Сәгатьче, урындыкка басып, сәгатьне карый башлый.
Аннан соң бераз машинасын әрчисе булыр.
Мансур. Шакирҗан әфәнде, мин теге китапның хисабын бетерергә дип килгән идем.
Шакирҗан. Ә, алаймы? Ярый… (Сәгатьчегә.) Бик дөрес йөридер иде. Пассаж сәгатеннән бер дә калышмый иде. Әле үзебезнең дачада вакыт туктап киткән.
Мансур. Шакирҗан әфәнде, минем йомышымны…
Шакирҗан (борылып). Ә, кем, хәзер, хәзер… (Сәгатьчегә.) Суга торган машинасы да аз гына зарарланган булырга кирәк. Әллә ничек тәртипсез суга башлаган. Бер сугарга тотынса, собор чиркәве төсле туктый белми.
Сәгатьче. Монда шактый хикмәтләр бар.
Шакирҗан. Юк, алай зур бозыгы булмаска тиеш.
Мансур. Шакирҗан әфәнде, минем йомышымны үтәп җибәрсәгез, яхшы булыр иде.
Шакирҗан. Хәзер, хәзер. (Сәгатьчегә.) Кая, бозык җирен таптыңмы инде? Таракан кергәнме? Әллә чебенме?
Сәгатьче. Юк, зуррак нәрсә кысылган монда.
Шакирҗан. Әллә үрмәкүч үкме?
Сәгатьче. Үрмәкүч тә түгел. Зуррак нәрсә, зуррак нәрсә, дим.
Шакирҗан. Зур дигәч тә, сыер кысылмагандыр бит. Йә, нәрсә кысылган?
Сәгатьче. Бай, моның машиналары арасына бер сумлык акча гына кысылган.
Шакирҗан. Акча? Чынлапмы? (Урындыкка менеп карый башлый.)
Сәгатьче. Һи-һи-һи… Шул бер сумны миңа бирсәгез, сәгатегез йөри башлар.
Шакирҗан. Ә, алаймы?.. Юкса акча да кыстырып куярлар бездә.
Сәгатьче. Бер сум бирсәгез, сәгатегезне ходка куям.
Шакирҗан. Күбрәк булмыймы соң?
Сәгатьче. Җәһүд булса, өч сум сорар иде. Без рус байларыннан бу хезмәткә йөз егерме бишне алабыз.
Шакирҗан. Ярый, яхшылап төзәт, бәясеннән эш тормас.
Мансур. Шакирҗан әфәнде, минем эшне бетерик әле. Минем бер дә вакыт юк.
Шакирҗан. Хәзер була. (Сәгатьчегә.) Кем, син инде эшкә ашырырлык итеп яхшылап төзәт.
Мансур. Мине озак көттерергә уйлыйсызмы?
Шакирҗан. Ә, кем, хәзер була. Син инде машиналарның тузаннарын да сөрт, һаман да һаман сәгатьче чакырып булмый.
Мансур. Шакирҗан әфәнде, чынлап әйтәм, минем вакытым юк.
Шакирҗан. Йә, хуш, хуш. Әйе, минем дә вакытым юк. Тиз генә йомышыгызны әйтегез дә китегез.
Мансур. Китап басылып чыгып, сатыла башлавына ике ай булды. Ә сез әле һаман миңа гонорар биргәнегез юк.
Шакирҗан. Ягъни мәсәлән, китабыгыз өчен акчамы?
Мансур. Әйе.
Шакирҗан. Күпме?
Мансур. Безнең башта сөйләшүебез ике мең бастыру иде. Мин шуңа карап китапны егерме биш сумга саткан идем. Әмма сез аны алты мең бастыргансыз икән.
Шакирҗан. Юк, юк, ике мең басылды, ике мең. Аны малайлар сине үртәп әйткәннәр. Йә, хуш, сезгә әкият рисаләгез[1] өчен күпме бирик соң?
Мансур.