සමස්තයක් ලෙස ගත් කල, ලී වරු එම ප්‍රදේශය තුල සංකේතමය පවුලක් වූ අතර ඔවුන් ඒ පිළිබඳව සතුටු වූහ. ඔවුන්ගේ දරු දෙදෙනා විශාල නගරයට පැන යාමේ සිහින දුටුවත්, ඔවුන් තම ජීවිත දේශීය චාරිත්‍ර සහ ආචාර ධර්ම සමඟ පවත්වා ගෙන ගියෝය. ගැටලුව වූයේ ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ කඳුකර ජනතාවගේ සිත් තුල ව්‍යාප්ත වී පැවති දියුණු වීමේ අභිලාෂයන් නොමැතිකම ඔවුන්ව වළක්වාලීමයි. එය රජයට හොඳ දෙයක් විය. එසේ නොවුනේ නම් බොහෝ තරුණ තරුණියන් බොහෝ කලකට පෙර ගම්බද ප්‍රදේශවල සිට බැංකොක් දක්වාත් එතැන් සිට වැටුප් වඩා හොඳ වූ තායිවානය සහ ඕමානය වැනි රටවල් වලට ගමන් කරනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, සම වයසේ මිතුරන්ගෙන් එල්ල වන පීඩනය සිත් වශී කරන සුළු විය.
බොහෝ තරුණියන් බැංකොක් වෙත සංචාරය කර ඇත. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකුට හොඳ රැකියා ලැබී ඇති නමුත් බොහෝ දෙනෙක් විශාල නගරවල ලිංගික කර්මාන්තයෙහි යෙදෙති. ස්වල්ප දෙනෙක් එතැන් සිට විදේශ රටවල් කරාද තවත් සමහරෙක් ආසියාවෙන් පිටතට පවා ද සංචාරය කර ඇත. මේ සම්බන්ධව බිහිසුණු කතා රාශියක් ඇති අතර තරුණ ගැහැනු ළමයින් එම මාර්ගයේ ගමන් ගැනීම වැලක්වීමට ඒවා පිටුවහලක් වී ඇත. ඩින් සහ ඇයගේ මවද ඒවා ගැන අවධානය යොමු කලෝය.
ලී මහතා ඔහුගේ ජීවිතයට ප්‍රිය කල අතර ඔහුගේ පවුලට ආදරය කළේය. නමුත් ඔහු කුඩා කොලු ගැටයෙකුව සිටියදී සෑදුනු යම් රෝගයක් ශරීරය තුල ගොඩනැඟීමට පටන් ගෙන එමගින් ඔහුගේ පවුල අහිමි වනවාට අකමැති විය.
වයසක ලී මහතා (ගමේ අඩු ගෞරවයක් සහිත තරුණයින් කිහිපදෙනෙකු ඔහුව වයසක එළු ලී ලෙස හැඳින්වූ බව ඔහු දැන සිටියද) ඔහුගේ තරුණ අවධියේදී