Die deur gaan stadig oop en die stewige krulkopman met die rooi vetwangetjies kom ingestap. “Haai, Tillie,” groet hy stadig.
“Haai, Braam.”
“Jy is laat,” sê hy in ’n monotoon. Sy oë lyk klein agter die dikraambril.
“Jammer, jong. Ek was uit saam met my vriendin-hulle.”
Braam knik stadig. “O.” Hy staan net daar.
“Hoe was jou dag?” vra Tillie om die stilte te verbreek.
“Oukei,” antwoord Braam.
“Was jou baas gelukkig met die program wat jy geskryf het?”
“Ja.”
Tillie weet al sy gaan nie meer as vyf woorde op ’n slag uit Braam kry nie. Hulle is al oor die twee jaar huismaats en Braam “is” eenvoudig net. Sy kan nie dink dat sy al ooit blyke van emosie by hom gesien het nie. Maar hy kla nooit nie. Hy betaal sy deel en dus werk die saamblyery goed. Hy werk vir die een of ander IT-maatskappy en hy hou van Netflix en rekenaarspeletjies. Dis omtrent al wat Tillie van hom weet.
“Oukei. Ek gaan slaap,” sê hy robotagtig.
“Lekker slaap! En dankie vir die inloer,” groet sy.
“Oukei.” Braam draai traag om en trek die deur toe agter hom.
Tillie glimlag toe sy onthou hoe sy eendag verspot was en agter ’n bank in die sitkamer weggekruip het om Braam skrik te maak. Hy’t met popcorn ingestap om TV te kyk. Met ’n helse “Whaaaaah!” het sy agter die bank uitgespring en haar arms geswaai. Braam het stadig sy kop na haar gedraai. “Haai, Tillie. Wat doen jy daar?” Sy’t verduidelik sy het besluit om hom skrik te maak, waarop hy net “O” geantwoord en gaan sit het. Tillie het maar besluit dat sy nie gou weer so iets sou probeer nie.
Braam gee haar nie probleme nie. Milanka, aan die ander kant … Sy dink weer terug aan die rare versoek dat die strooimeisies groter moet wees sodat sy maerder kan lyk. Wie op aarde vra so iets? Maar Milanka Fouché het …
Tillie skrik in dieselfde posisie wakker toe die wekker sesuur afgaan. Sy besef sy het nie eens die lig afgeskakel nie.
3
“Sy blackmail die noodlot”
Net na vier is die meeste mense kos gegee en El Horno vir eers stil, voor die aand se spitsuur begin. Phatiswa het gaan rook en Tillie help Alejandro om die skottelgoed in die wasser te pak.
“Wat gaan aan?” vra hy.
Tillie poog om ’n glimlag te gee. “Wat bedoel jy?”
Die kok sit sy hand op haar skouer. “Jy is al heeldag anders. Iets pla.”
Tillie sug. “Jy onthou mos vir Milanka, my vriendin?”
Hy trek sy oë op skrefies. “Die narcissist wat so van haarself in die third person praat?”
“Sies, Alejandro,” raas sy tevergeefs.
Hy druk die skottelgoedwasser se deur toe en druk die knoppie. “Ek was vir twee uur saam met julle op daai boot en sy’t nét oor haarself gepraat. Ek wou later die life jacket gryp en myself in die water gooi.”
“Sy is maar so. Sy’s nie regtig ’n narsis nie. Sy het net ’n erge graad van OCD.”
Die kok rol sy oë en sê in ’n meisiestem: “Ek sê toe vir myself, Milanka, jy’s ’n ster. Jy was die beste trompoppieleidster wat ooit deur Suid-Afrika gestap het. Milanka, as jý dit nie kan doen nie, sal niemand dit kan doen nie.”
“Hou op!” Tillie moet egter lag vir hoe goed Alejandro haar vriendin namaak.
“Nee, my skat,” skud hy sy kop. “Dáái een is beyond repair.”
Tillie glimlag. “Goed dan. Ek gaan jou nie oortuig kry nie, so gee my eerder raad.”
“Geld is min, maar raad het ek,” sê Alejandro en vee sy hande aan ’n vadoek af.
“Milanka gaan trou en ek moet dit reël,” verduidelik Tillie en gaan staan met haar arms gevou teen een van die wasbakke.
“Wie is die arme sot?” kom dit vinnig.
Tillie huiwer voor sy antwoord, want sy weet al wat die Spanjaard gaan sê. “Dis Jacques Malherbe.”
Alejandro sug asof hy so pas varsgebakte brood geruik het. “Ah, Mister Dreamy. She finally caught him. Hy’s obviously gorgeous, maar nie baie slim om met haar te trou nie.”
“Hulle maak ’n oulike paartjie.”
Dié keer sit hy albei sy hande op haar skouers en skud sy kop stadig heen en weer. “Jy’s ’n beter mens as ek.”
“Hoekom sê jy so?”
“As ek nie verkeerd is nie, was Jacques Malherbe jóú blind date?”
Die woorde maak seer, want dis waar.
“Miskien het die noodlot my net gebruik om hulle by mekaar te kry,” antwoord Tillie en trek haar skouers op.
“Noodlot se gat,” lug Alejandro sy mening. “Daai girl blackmail die noodlot om te kry wat sy wil hê.”
Tillie se kop sak. “Ek moes jou nie vertel het nie. Ek het geweet jy is nie ’n fan nie.”
“Dis nie oor of ek haar fan is of nie. Ek kan net nie verstaan waarom jy dit bly vat dat sy jou so manipuleer nie.”
Vir die derde keer verdedig Tillie haar vriendin. “Sy manipuleer nie regtig nie. Sy’s net ’n ingewikkelde mens. Sy het baie goed in haar. Dalk verstaan ek haar hart net beter.”
“As jy so sê.” Hy kruis sy arms bo-op sy maag.
Tillie dink terug aan die dag toe sy veertien was. Die dag toe sy besef het dat Milanka meer as ’n vriendin is. Die dag toe hulle regtig sielsgenote geword het. Sy wil nie vir hom daarvan vertel nie, dis persoonlik. Dis tussen haar en Milanka.
Alejandro neem haar hande in syne. “Jy’t gevra vir raad?”
Tillie knik.
Weer kyk hy haar in die oë. “Hardloop. Moet dit nie doen nie.”
“Sy verwag dit van my. Ek’s haar beste vriendin,” sê Tillie sag.
“Ek ken haar nie so ver soos wat ek haar kan gooi nie, maar niks wat jy vir haar gaan doen, sal ooit reg wees volgens haar standaarde nie. Veral as dit by ’n fairy-tale wedding kom. Jy weet dit net so goed soos ek.”
“Ek … ek is bevrees jy’s reg.”
Alejandro lig haar ken op. “Kyk vir my.”
Tillie kyk verslae na hierdie man vir wie sy die laaste paar jaar baie lief geraak het.
“Ek gaan jou nie kan help nie,” gaan hy voort. “Soos dit is, is my hypertension moer toe en Milanka gaan my net in ’n vroeë graf in dryf.”
“Ek verstaan.”
“Maar ek ken wel iemand wat jou kan help.”
“Wie?” vra Tillie met nuwe hoop in haar hart.
Alejandro glimlag. “Hy’s een van die bestes in die business. Maar Mister Dreamy gaan betaal.”
“Mister Dreamy … ek meen Jacques sál betaal. Jy glo die ou sal my kan help?”
“As hy nie kan nie, sal niemand kan nie!”
Tillie gee hom die stewigste druk wat sy kan en mompel “Jy’s die beste ooit” teen sy borskas.
Jacques sit reeds in die coffee shop en wag toe Tillie twintig oor sewe daar instorm. Hy het haar vanmiddag