“Ek dink daar was glad nie ’n slang in die bus nie,” sê die kondukteur, “in elk geval nie ’n regte een nie.”
“Nie?” Saartjie kyk met groot oë en ’n verbaasde uitdrukking op haar gesig na hom.
“Nee, dit was ’n gekskeerdery. Toe daardie vrou geskree en opgespring het, het die een wat die slang op haar bank gesit het dit weer vinnig opgeraap.”
“Heng, nè?” Saartjie se oë bly groot. “Maar wie sou so iets gedoen het?”
“Dit moes een van julle skoolkinders gewees het.”
“Sjoe, ek wonder wie. Galpil, weet jy miskien wie so iets sou gedoen het?”
Galpil sê hy weet nie. Maar hy wonder ook.
“Wel, ek sal nog eendag uitvind wie dit was,” sê die kondukteur en kyk kwaai na Saartjie, “en dan gaan ek hom of haar van my bus af gooi.”
“Ons sal Meneer help om die een te kry,” sê Saartjie sedig. Dan draai sy haar kop en kyk na Galpil en sonder dat die kondukteur dit kan sien, knipoog sy en sê: “Hè, Galpil?”
“Dis reg, Saartjie. Ons sal uitvind wie daai perd is.”
Die kondukteur voel effens ongemaklik. Hy het ’n vae vermoede die twee skoolkinders skeer die gek met hom. Hy stoot sy bors effens uit en om sy gesag te wys, bulder hy: “Kaartjies, asseblief!” en gluur na die passasiers.
Wanneer hy wegstap, grinnik Saartjie en Galpil, maar hulle sluk hul lag vinnig toe die kondukteur omswaai en hulle kwaai aankyk. Dit lyk amper of hy dit ernstig oorweeg om hulle van die bus af te jaag, maar Saartjie mompel uit die kant van haar mond vir Galpil: “Laat hom net probeer! Hy sal sowaar jammer wees.”
Die kondukteur besef ook hy sal waarskynlik jammer wees as hy die twee van die bus af gooi. Buitendien mag hy mos nie so iets doen net omdat hy dink hulle lag agteraf vir hom nie.
Toe Saartjie en Galpil in Lynnekom by die bushalte afklim, kom sy agter hy bied nie weer aan om haar tas te dra nie. Sy glimlag net. Sy verstaan. Hy is natuurlik bang sy vriende sal hom sien en dan spot.
Galpil sê vriendelik: “Sien jou môre, ou perd,” en draai af by die straat wat na sy huis toe gaan.
By die betonblokke op die sypaadjie voor die Baumanns se huis spring Saartjie versigtig van die een blok na die ander. Sy kom net met albei voete in die middel van ’n blok te lande toe sy iemand in hul tuin agter die hoë heining hoor huil.
Saartjie verstar. Dit is Apie – en hy huil bitterlik. Sy wonder wat op aarde verkeerd is.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.