Pierwsze kroki. Оноре де Бальзак

przechadzali się wciąż od bramy do stajen, od stajen do bramy, dochodząc aż do ulicy; kiedy się zaś obracali, za każdym razem przyglądali się Oskarowi, przycupniętemu w kącie. Oskar, przekonany, że te śmieszki młodych ludzi tyczą jego, udał głęboką obojętność. Zaczął nucić piosenkę spopularyzowaną wówczas przez liberałów, ze słowami: To wina Woltera, to wina jest Russa. Zachowanie to sprawiło zapewne, że go wzięli za pisarczyka od adwokata.

      – O, to może chórzysta z Opery.

      Biedny Oskar żachnął się zrozpaczony, podniósł poręcz i rzekł do Pietrka:

      – Kiedy jedziemy?