Konrad Wallenrod. Адам Мицкевич

za stołem,

      Na każdym płaszczu czerni się krzyż długi:

      To byli bracia; a za nimi kołem

      Młodzi giermkowie stoją dla posługi.

            Konrad na czele. Po lewicy tronu

      Wziął miejsce Witołd ze swymi hetmany,

      Dawniej był wrogiem, dziś gościem Zakonu,

      Przeciwko Litwie sojuszem związany.

            Już Mistrz powstawszy daje uczty hasło:

      «Cieszmy się w Panu!» Wnet puchary błysły47,

      «Cieszmy się w Panu!» tysiąc głosów wrzasło,

      Srebra zabrzmiały, strugi wina trysły.

            Wallenrod usiadł i na łokciu wsparty

      Słuchał z pogardą nieprzystojnych gwarów;

      Umilkła wrzawa, ledwie ciche żarty

      Gdzieniegdzie przerwą lekki dźwięk pucharów.

            «Cieszmy się – rzecze. – Cóż to, bracia moi,

      Także rycerzom cieszyć się przystoi?

      Zrazu wrzask pjany, a teraz szmer cichy…