– Ω! Συγγνώμη, προστάτη, ξέχασα κάτι … – Ο Arutun Karapetovich ήταν αμηχανία και κάθισε σε μια καρέκλα.
Ξαφνικά μια πόρτα εισόδου στο δρόμο σκασίωσε και μια ηλικιωμένη γυναίκα ηλικίας περίπου εκατό ετών εισήλθε στο γραφείο.
– Ποιος δεν έκλεισε την πόρτα??? Είμαι απασχολημένος, γιαγιά!!! – Bug Klop και πνίγεται…
Η γυναίκα άκουσε το βήχα και έτρεξε σε τον με ένα φύλλο και ένα στυλό, έτσι ώστε να γράψει μια βούληση. Αλλά βλέποντας το άχρηστο του, γύρισε και χαστούκισε τον σύζυγό της σε οστεώδη ωμοπλάτα. Η Oττιλα φάνηκε και έκρυψε τον κρόκο.
– Ω, Harutun, ένα παλιό χόνδρο, γιατί δεν κλειδώσατε την πόρτα πίσω από σας όταν ήρθατε; Και εσύ, κόρη, βγαίνεις, έχουμε μια συνάντηση.
– Oπως; ρώτησε την κωφάλαλη γιαγιά.
– Grunt! μετά το δείπνο! – είπε δυνατά ο Klop.
– Τρώτε, φάτε, αγαπημένη με κατιφέ … … Θα περιμένω. – η γιαγιά χαμογέλασε και κατέκλεισε, καθώς δεν υπήρχαν άλλες καρέκλες, και δεν ήταν συνηθισμένο να απομακρύνεται εδώ και κανείς από το ακροατήριο δεν έρχεται στο μυαλό.
– Τι είδους γεύμα; Εσύ; Έχω πρωινό… Και στη συνέχεια στην ημερήσια διάταξη: εργασία με υφιστάμενους. – Ο Ottila έτρεφε με το χέρι του και κρατώντας ένα κουτάλι με ένα αυγό, τράβηξε τον μώλωπο κατευθείαν στο μάτι του Harutun, και εσύ; – πήδησε σε μια καρέκλα, – δεν είναι ευγνώμων μετριότητα, – στη συνέχεια πήδηξε στο τραπέζι, – μπορείτε να φάτε μόνο φεγγάρι, και κτύπησε πρόσωπα ο ένας στον άλλο. Δεν πρόκειται να περπατήσω σαν ένα κογιότ.. – και σαν ακροβάτης, χρησιμοποιώντας ένα τράπουλα, πήδηξα από το τραπέζι στο πάτωμα, – και έβαλα μαζί σου.. Γράψε μια δήλωση και ένα σημείο!
– Τι δήλωση; Τι φωνάζεις; “Ο Isolde Fifovna τον διέκοψε με μια κραυγή του King Kong.”
– Αχ; – Ο νάνος άρχισε με μια αρχή.
– Τι φωνάζεις; – ρώτησε πιο ήρεμα και ήσυχα, – δεν βλέπεις, κοιμόταν για πολύ καιρό.
– Έτσι, εδώ, τώρα, διανυκτέρευση; Incifalatus, πάρτε αυτόν τον συνταξιούχο έξω. – Ο Ottila ανέβηκε σε μια τσάντα και ανέβηκε σε μια καρέκλα για να δειπνήσει περαιτέρω.
– Είμαι ένας Incephalopath, ένας προστάτης, όχι ο Incifalate. – Διόρθωσε τον δεκανέα και πήγε στην κοιμισμένη γριά. Την έσφιξε ελαφρά με ένα ζαχαροκάλαμο, όπως ο Poirot ή ο Watson. – Αγαπητέ, όλα; – στράφηκε στο αφεντικό, ο οποίος ήταν ήδη καθισμένος στο τραπέζι και σε πρωταθλητή.
– Boss, αυτή, κατά τη γνώμη μου, grunted.
– Τι; Βιασμός.
– Λοιπόν,. Δεν αναπνέει. Είναι νεκρό. – και πάλι με φόβο στη φωνή του είπε ο Harutun. Τα χείλη του γκρέμισαν. Φαντάστηκε ότι τον περιμένει η ίδια μοίρα. Ο Harutun έκλαψε.
Ο Ottila πάγωσε με μια μπουκιά φαγητού. Κοίταξε τη σύζυγό του και ρώτησε:
– Zhinka, πηγαίνετε να το ελέγξετε.
Η Fifovna ήρθε και σήκωσε την ηλικιωμένη γυναίκα από το κολάρο. Τα πόδια έβγαλαν από το πάτωμα και τα γόνατα δεν ισιώνονταν. Ανέβηκε και έβαλε το πτώμα σαν αγγείο μπροστά από μια κούπα, κοιτάζοντας ανόητα με το στόμα της γεμάτο μασούντα αυγά, τον σύζυγό της.
– Βλέπετε για τον εαυτό σας, schmuck, είναι νεκρή ή όχι; – και επρόκειτο να φύγει. – He, Zhinka. Θα απαντήσετε για το Zhinka. μουρμούρισε…
– Βγάλτε την από το τραπέζι,