Тәрәзәләр яна күктә,
Әрнеп кенә ай бата.
Гаскәр булып килә бүген
Сызып ташланган Тарих.
Таң кызының толымнарын
Төн егетләре тарый.
Гаскәр булып Үткән килә,
Бүгенге тора карап.
Җирдә ята Таңсылуның
Толымы белән тарак.
Балык
Пыяла савыт эчендә
Бәргәләнә җәен.
Саф суда да күрә алмый
Бу дөньяның ямен.
Җәеннәргә дәрья кирәк,
Иң кимендә – Идел.
Балык тәрәз каккан саен,
Аһ өзелә күңел.
…Безнең җан да җәен кебек,
Безнең җан да – балык,
Гүя пыяла савытта
Яши безнең халык.
Чебен
Ватаныңны дошман әсир итсә,
Нинди мәгънә яну ут булып?
Чебен килеш тарих-пәрәвездән
Чукынсаң да булмый котылып.
Әсирлектә тәгам булмый инде.
Зәгыйфьләнгән милләт, әйдә, бет!..
Пәрәвезгә якын килми генә,
Үз вакытын көтә әнкәбүт2.
Ак төн
Җәйге кичләр күркәмрәк,
Төннәре дә – ак төн!
Күзләренә карап күкнең,
Тагын ниләр әйтим?
Ак төннәрдә могҗиза бар,
Йолдызлар да серле.
Алар беренче мәртәбә
Ал кояшны күрде.
Кояш офык иңсәсендә
Хәл ала да ятып,
Уяна: «Табигатьне дә
Уятырга вакыт!»
Әй, кешеләр, нинди йокы,
Нинди төшләр сездә,
Йоклар өчен җитмимени
Язлар, кышлар, көзләр?!
Җәйге иртә күркәмрәк –
Бүләге ул Хакның.
Ак төннәрне йоклый-йоклый
Үткәрмә син, халкым!
II бүлек
…Кичке шәфәкъ акрын гына таралып, төн күк гөмбәзенә кара пәрдә элә иде. Ярымай бу төндә нигәдер чалкан яткан да ял итә. Кичә генә ком бураны тузгыган киң сахра тынып калган. Тау-таш арасыннан талгын гына моң агыла. Ике дала уртасында таштан калкып чыккан кып-кызыл гөлләрнең нинди сагышы бар икән? Һәр төнне, ай калыккач, бу гүзәллекне бар иткән Затка күңелләреннән шул рәвешле рәхмәт әйтәләр бугай. Югыйсә алардан ишетелгән моңлы аваз бу хәтле җанга үтмәс иде.
Төн инде мәгъриб тарафындагы яктылыкны таныш булмаган йолдызларга күчерде. Ә йолдызлар шәфәкъ яктысын күбрәк җыеп калырга тырыша. Төне буе берөзлексез балкыйсы бар бит!
Таныш булмаган гөлләргә чык кунган. Яшьле керфекләреннән ара-тирә нур бөркелеп ала. Алар кемгәдер туры юлны күрсәтергә омтыла, тик нигәдер берсе дә юлны чәчәкләргә карап эзләми шул. Чәчәк таҗларына тамган яктылыкны күрми калырга мөмкинмени?!
Бу чәчәкләр шулкадәр күп ки, хәтта тауны бөтен яктан уратып алган чүл барлыгын да тоймыйсың. Шушы гади генә ямь бөтен дөньяңны оныттыра. Мәңгелек хакында уйланган адәм баласы ташта үскән гөлләргә битараф кала алмый.
Кемнеңдер күңелендәге ташларда да таныш булмаган алсу гөлләр үсә…
Күбәләк
Дөньяның асылы кемгә – көн,
Ә кемгә бу гомер – бер сәгать.
Син