– КГБ … – хүү залруулаад хамрын гүнд хуурай гогцоо хийчихээд татан гаргаж, түүн рүү харан нудараа хазаж, нулимсан, хамараа үрчлээ. – phew.., давстай.
– Ээж тань таныг тэжээхгүй байгаа бороог идэж болохгүй шүү?! – аав уурлаж байв.
– Үгүй ээ, та хооллодог.
– Би тэжээлээр мөнгө олдог. Ээж нь миний олсон мөнгөөр хоол хийж, хооллодог. Ойлгож байна уу?
– Хүлээн авсан, ойлгосон, хүлээн авсан…
– Сайн байна уу, аав аа, та …?
Тахилч түүнийг өрөмдсөн шиг хүү SMIRNO лангуун дээр зогсож байв.
– Тогтвортой байдалд сайн байгаа, гэхдээ би сайн байгаа.!!..
– .. үнсэлт… ххх ххх… Салага. – Отила хүүгийнхээ толгойн ар тал руу зөөлөн цохив, харин Изя зодож, эсрэг зааврыг эцгийнх нь зааж өгсөн ёсоор (хамар) шууд хүргэв.
– Өө..– Оттила баярлаж, зовлонгоо нуугаад, гар нь зүгээр л мушгиж, нүд нь нулимс цийлэгнүүлэн, – За, тэгэхээр ээж чинь чамайг хооллож байгаа юу үгүй юу?
– Тэжээл. Амттай хооллож байна … – хүү нь зүүн чихэндээ авч эхлэв … – Тэгээд миний эгч, хэн бэ?
– Та бас миний эгч үү?.. Тэгээд та нар ХҮН юм! – аав инээмсэглээд нүдний шилээ тавиад, ширээн дээрээс сандал дээр суугаад цааш нь бичиж эхлэв, энэ нь илүү өндөр байх болно.
– Тэгээд тэр долоо хоногт манай ЗӨВЛӨГӨӨ гэсэн юу гэсэн үг вэ… энэ… өөр нэг Ерөнхийлөгч ирсэн …, америк, КГБ унтаж байна, ард түмэн санаа зовж байна уу?
– Ийм ерөнхийлөгч өөр юу вэ? – Аавын нүд нь шилний доор гарч ирэв.
– Ариун цэврийн өрөөнд гурван цаг суухдаа өрөөнд байгаа хүчийг хаадаг хүн.
– Тэгээд юу гэж?
– .. дараа нь тэд гуравдугаар сард шөнө гудамжинд муур шиг инээлдэж, орилж, дараа нь нярай болоход нь гахайнууд шиг шогшдог. Усанд орсны дараа гарч ирнэ – нойтон.
– Мөн би энэ үед хаана байна вэ? – аав сэгсрэв.
– Мөн та нэг цагийн турш бие засах газар сууж байна.., тэгээд ердийнх шигээ «цаасаа авчир!!!» гэж хашгирав.
– Энд, гичий!!. – Генерал Клопын шүдээ хавирахаас мултарлаа.
– Тэгээд «гичий» гэж юу вэ?
– Дахиж ингэж зүрхлэхгүй байна уу? Зүгээр үү?
– Ойлгосон, хүлээн зөвшөөрсөн, Амен. – Би дахиад бослоо, Изза лангуун дээр.
– Энэ хоёр дахь Ерөнхийлөгч хэн болохыг мэдэхийн тулд танд байлдааны даалгавар байна.
– Аль хэдийн олж мэдсэн. Энэ бол таны дэд захирал – Инцефалопат Арутун Карапетович.
– Энэ өвгөн үү? Тэр надаас гучин настай, надаас дөчин гурван настай. Хөөе… энэ бол тэнэг хүн, тэр хамаатан мөн үү?! – Клоп чимээгүйхэн цааш үргэлжлүүлэн бичиж эхлэв.
– Ха ха ха ха!!!! – Хэсэг хугацааны дараа аав гэнэт дэлбэрч, сандал дээрээс нь бараг дэлбэрч унав. Цензургүй үгийг ч тайлбарлаж чадахгүй, зөвхөн бүдүүлэг үг хэлэхэд тэр инээв. Гэхдээ тэр хүүгийнхээ мөрөн дээр атгав. – Өө ха ха, за, явлаа, би ажиллах ёстой, нөгөө ерөнхийлөгч халаасандаа тахианы өндөг, хөргөгчинд байгаа гуталтай.
– Hee hee, – Изя чимээгүйхэн инээмсэглэв, – магадгүй кактус уу?
– Чи юу