– Zhinka, pumunta suriin ito.
Lumapit si Fifovna at itinaas ang matandang babae sa kwelyo. Ang mga paa ay bumaba sa sahig, at ang mga tuhod ay hindi tumuwid. Umakyat siya at inilagay ang bangkay tulad ng isang plorera sa harap ng tabo, tanga na nakatingin sa kanyang bibig na puno ng chewed egg, asawa niya.
– Tingnan mo ang iyong sarili, schmuck, patay na ba siya o hindi?! – at malapit nang umalis. – Siya, Zhinka. Sasagot ka para sa Zhinka. ungol niya…
– Ilabas mo siya sa mesa, tanga ka!!! Ikaw ba… talaga, o ano? Ako ang boss dito, at ang boss, at ikaw?…
– Well, nagsimula ulit ito. – hinimas ang tray Intsephalopath.
– At ginagamit mo ang pondo ng Ottila Aligadzhievich Klop nang libre! – ang mga mumo mula sa bibig ay lumipad nang hiwa, – At sa pangkalahatan… pah, shit, – inilabas niya ang lahat ng mga nilalaman mula sa kanyang bibig at sumigaw, bago umakyat sa mesa. «Ikaw ay isang maid dito.» Mayroon ba ito?
– Oo, panginoon ko. -Donald Isoldushka at lumuhod. Ang kanyang ulo ay namula sa ulo ng asawa na nakatayo sa mesa. At ang laki ng kanilang mga ulo ay sadyang mapabilib ang anumang pesimista: Ang kanyang ulo ay limang beses na mas malaki kaysa sa kanya.
– Okay, heh heh heh, patawarin mo ako, dalhin ang lola na ito sa labas ng pintuan sa beranda. Hindi, mas malayo sa kubo. Umaga na at may makahanap sa kanya.
Kinuha ng asawa ang bangkay at dinala ito kung saan iniutos ng may-ari. Pagkatapos ng lahat, nagtatrabaho din siya bilang suporta, bilang isang teknisyan na teknikal, isang tagasuporta at katulong na sekretarya na may ranggo ng senior mattress. Makalipas ang ilang minuto ay bumalik siya at naglakad, nagmartsa sa lamesa.
– Itinapon ko siya sa bakod.
– tanga ka ba o kung anu-ano? Ito ay isang beterano ng halaman. Totoo, nakaupo. Sa madaling sabi – ang umbok.
– Kumain ka. – ang asawa ay inilipat ang plato.
– Ayaw ko. Dapat ay ilagay mo ito sa aking plato. Anong klaseng pagkain ito? Ilabas ito, hayaang kumain ang mga bata. Huwag mo lang sabihin sa kanila ang kinain ko. At pagkatapos ay masiraan sila.
– Tama na, kung mayroon kang isang patutot mula sa iyong bibig. Kailangan mo bang magsipilyo ng iyong ngipin nang huling malinis mo ang mga ito, isang daang taon na ang nakakaraan? – tinipon ng asawa ang pinggan mula sa mesa at nagtungo sa tirahang kalahati ng kubo.
– Tumahimik ka, babae! Ano ang naiintindihan mo sa mga amoy? Okay, – Tinapon ko ang aking manggas na may mga mumo at pagbagsak mula sa mesa. – Ano ang nais kong sabihin. Huh?.. Kaya, maghanda kang pumunta kay Peter.
– Bakit?
– Oh kasamahan, mayroon kaming bagong seryosong negosyo. Una at huli!
– Inilipat ba tayo sa St. – Hinugot ni Harutun ang kanyang buhok sa kanyang butas ng ilong, natuwa at binugbog ng tungkod.
– Hindi, gawin itong mas cool. Susuriin namin ang isang seryosong bagay, at hindi sundutin ang mga liblib, sa paghahanap ng mga nawawalang manok at toro. At pagkatapos, kapag nakita namin siya, kami ay ililipat nang mas mataas…
– Nasaan ang langit?
– maloko, walang mga lungsod sa langit, sa Amerika.
– At ano ang hahanapin natin? Ano ang kailangang matagpuan upang maipadala kami sa America?
– Hahanapin namin ang ilong…
– Kaninong ilong? – Hindi maintindihan ni Harutun.
Umakyat si Ottila sa mesa at lumakad sa kabilang linya, malapit sa Koperal. Umupo siya at pinatong ang kanyang mga binti, nag-chat sa kanila.
– Well, sa isang maikling salita.. – nagsimula siya sa isang kalahating tinig.
– At ano, sa isang bulong pagkatapos?
– Nerd, kumpetisyon. Ang kasong ito ay maaaring makuha ng Feds.
– Ahhh! Napagtanto ko ang kartutso.
– Kung gayon, ang manggas. Heh, cool! Ako ay isang «kartutso», at ikaw ay isang «manggas». At ang kartutso ay inilalagay sa manggas. Hahaha Nakakatawa
– Hindi. Naglagay sila ng isang bullet sa cartridge.
– Ano, matalino? At alam mo na sa ating bansa ang lahat ay matalino – mahirap at mahirap. Nais mo bang gumawa ng pagkakaiba? Pagkatapos pakinggan, hindi ko ipaliwanag ang dalawang beses. Ang isang banal na lugar ay hindi kailanman walang laman. At ang iyong lugar, hindi lamang ang Banal.. Alam mo ba kung gaano karaming mga walang trabaho sa aming nayon ang nais na magkantot sa iyo upang kunin ang iyong libreng lugar?
Hinawakan ni Harutun ang kanyang mga mata sa takot at tumulo ang luha ng senility.
– Paumanhin, kartutso, hindi isang bala ang nakapasok sa manggas, ngunit isang kartutso.
– Kaya, pagkatapos pakinggan, magkano, ipapaliwanag ko sa isang maikling salita: Eeee… nabasa mo ba si Gogol?
– Uminom siya ng isang mogul.
– Kinakaya mo ba ako?
– Ito ay katatawanan. Napanood ko ang mga pelikula sa kanyang pakikilahok.
– Mabuti yan. Napanood mo ba ang isang pelikula tungkol sa NOS?
– Tungkol sa kaninong ilong?
– Well, hindi tungkol sa iyo? … – Tumalon mula sa mesa si Ottila, – Humor muli?
– Mnn, oo! – tumayo ang atensyon ng matanda. Tiningnan ni Ottila ang singit ng korporasyon at, na may mga nakaumbok na mata, pinataas ang kanyang ulo, inihagis ang kanyang ulo sa dulo at nakita lamang ang isang tulog na tuling.
– Umupo sa fucking!! sumigaw siya Ang korporasyon ay nakaupo sa isang panimulang posisyon.
– naalala ko. Ang kartutso… narito kung saan nawala ang ilong ng lalaki…
– Naaalala?
– Tama na!!
– Kaya hahanapin natin siya. Siya mismo … – At pinatong ni Ottila ang isang daliri sa kisame. – tinanong ako ng kalahating araw. Lubhang hiniling niya na ako mismo ang kumuha ng bagay na ito. Kaya upang magsalita, kinuha ang personal na kontrol.
– Diyos?
– Hindi, tanga ka, Marshal. Nuuu, diyos namin. Sinabi niya na walang karapat-dapat … – Tumalon si Ottila sa kanyang tuhod, nakatayo na subordinado at kontrolado ang sitwasyon.
– At paano natin siya hahanapin. Ito ay isang kwento?! Bukod dito, namatay sila.
– Sino sila?
– Well, ito, ang pangunahing mga character ay namatay nang matagal… at si Gogol ang pangunahing saksi, pareho… well, patay.?! Hindi ito nakakatawa.. Ahhh?
– maloko. – Tumalon ang bug mula sa kandungan ng Incephalopath. – Naghahanap kami para sa isang monumento sa isang tanso na tanso na ninakaw. Alinman sa mga walang tirahan na tao o crooks. Lahat ng pareho, isang bantayog sa NOSU, at marahil… mga antigong.!?
– At sino ang mananatili dito?
– Isolde at Izzy para sa pangunahing.
– Maliit pa rin siya?
– Walang maliit, alam ko na ang isang babae sa kanyang mga taon.
– Para sa mga ito, ang maraming isip ay hindi kinakailangan: ilagay ito, spat at nagpunta…
– Paano malalaman, paano malalaman…
– Hindi, patron, kaya kong manatili, mahina ang puso ko…
– Wala, dito sa St. Petersburg ay bibigyan mo ng paghinga ang mga gas at kadalian.
Gusto pa rin ni Harutun na sabihin ng isang bagay upang manatili sa asawa ni Klop, ngunit nag-isip siya at tumingin sa malayo sa pag-crawl ng dalawang-buntot sa kanyang tuhod at pinindot ang