ที่หว่างขาของทหารยามนั่นเอง
เด็กหนุ่มยิงลูกหินออกไป โดยออมกำลังไว้แต่ก็แรงพอที่จะล้มทหารได้
มันตรงเผงเข้าเป้า
ทหารยามทรุดลง ทิ้งดาบ กุมเป้าลงไปนอนงอก่องอขิงบนพื้น
“เจ้าจะต้องถูกแขวนคอ!” เขาคำรามออกมา ทั้งที่เจ็บปวด “ทหาร! ทหาร!”
ธอร์เงยหน้าขึ้น เห็นทหารยามอีกหลายนายกำลังวิ่งมาทางเขา
ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ก็คงจะหมดโอกาส
เขาไม่ยอมเสียเวลาอีก รีบวิ่งไปยังช่องเปิดบนกำแพง เด็กหนุ่มต้องกระโดดผ่านช่องนั้นเข้าไปภายในสนาม แล้วแนะนำตัวให้เป็นที่รู้จัก เขาจะสู้กับทุกคนที่ขวางทาง
บทที่ 5
ราชาแม็คกิลประทับอยู่ที่ท้องพระโรงด้านบนในปราสาท ในท้องพระโรงส่วนพระองค์ ห้องที่ทรงใช้เพื่อกิจการส่วนพระองค์ ประทับอยู่บนบัลลังก์ที่ทำจากไม้แกะสลัก ทอดเนตรมองโอรสธิดาทั้งสี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า เคนดริค โอรสองค์โตสุด อายุยี่สิบห้าปี เป็นนักรบที่ดีและเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง ในบรรดาลูกทุกคน เขาเหมือนราชาแม็คกิลมากที่สุด ซึ่งนั่นช่างน่าแปลก เพราะเคนดริคเป็นลูกนอกสมรสที่เกิดกับหญิงนางหนึ่ง ที่ทรงลืมไปนานแล้ว ราชาแม็คกิลทรงเลี้ยงเคนดริคร่วมกับโอรสธิดาองค์อื่น ๆ แม้ในตอนแรกราชินีจะคัดค้าน โดยทรงยื่นเงื่อนไขว่าพระราชาจะต้องไม่มอบบัลลังก์ให้เขา ในตอนนี้เงื่อนไขนั้นกลับทำให้พระองค์ทรงเจ็บปวด เนื่องจากเคนดริคเป็นชายหนุ่มที่ดีที่สุดที่ทรงรู้จัก