ราชินีเกว็นโดลีนทรงก้าวมาข้างหน้า เพื่อขึ้นไปยังแนวหินที่ยื่นออกจากผนัง ตรงริมขอบของกำแพง ที่มันอยู่ไกลออกไป ไกลเกินกว่าที่ใครสมควรจะมายืนอยู่ได้ พระนางทรงยกแขนของพระองค์ขึ้นอย่างช้าๆ และทรงเปิดพระกรออกมาด้านข้างตัว พระนางทรงรู้สึกถึงความแรงของกระแสลมเย็นที่พัดเข้ามาหา มันเป็นสายลมเย็นยะเยือกแห่งเหมันตฤดู มันทำให้พระนางสูญเสียการทรงตัวและพระวรกายก็ทรงโคลงเคลงอยู่ตรงขอบผาของกำแพงนั่น พระนางทอดพระเนตรลงไปและเห็นถึงการตกดิ่งลงสู่เบื้องล่าง
ราชินีเกว็นโดลีนทอดพระเนตรขึ้นไปยังท้องฟ้าและคิดถึงอาร์กอน พระนางสงสัยว่าเขาไปอยู่ที่ไหนหรือติดกับดักอยู่ในจักรวาลของตัวเขาเองหรือกำลังรับโทษทัณฑ์ของเขาอยู่แทนตัวของพระองค์เอง พระนางประสงค์ยอมสละได้ทุกอย่าง เพื่อที่จะพบเขาเดี๋ยวนี้