θα τό’ χη το χωράφι του και καλλιεργημένο.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Και το κορίτσι από δω ποιο είνε;
ΛΑΜΠΙΤΩ
Μα το Δία
είνε μια κόρη ώμορφη από την Κορινθία.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Σαν είν’ από την Κόρινθο, θα’ νε πολύ καλή,
και μάλιστα μου φαίνεται και λίγο παρδαλή.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Ποιος έκαμε να ’ρθή εδώ ν’ αράξη τούτος όλος
των γυναικών ο στόλος;
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Εγώ.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Για μίλησε λοιπόν με λόγια μετρημένα,
τι θέλεις από μένα;
ΜΥΡΡΙΝΗ
Πες μας λοιπόν, καϋμένη!
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Ναι, λέγε μας, τι τάχατε σπουδαίο σου συμβαίνει;
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Αμέσως τώρα θα το πω· μα θα ρωτήσω πρώτα,
και θ’ απαντήσετε και εσείς.
ΜΥΡΡΙΝΗ
Ό, τι κι αν θέλης ρώτα.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Σεις δεν επιθυμήσατε, μονάχες νύχτα-μέρα,
να έχετε των τέκνων σας κοντά σας τον πατέρα,
που λείπει για τον πόλεμο; γιατί καλά το ξέρω–
πως έφυγαν οι άνδρες σας.
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Ά! το δικό μου γέρο
στη Θράκη μου τον στείλανε, καϋμένη, να φυλάττη
τον στρατηγόν Ευκράτη!6
ΓΥΝΗ Α΄
Και το δικό μου φίλο
μήνες εφτά σωστούς-σωστούς τον έχουνε στην Πύλο.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Και ο δικός μου βιαστικός καμμιά φορά αν έβγη
από τις τάξεις, μού ’ρχεται και δος του ξαναφεύγει.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Καλέ τι λες; από γαμιά
δεν έχει μείνη σπίθα μιά.
Αφ’ ότου οι Μιλήσιοι μας έχουνε προδώση,
κ’ εκόψαμε τη σχέσι τους, δεν είδα ούτε τόση
μια οχταδάκτυλη ψωλή από πετσί φτιασμένη,
για πέτσινη παρηγοριά τουλάχιστο να μένη.
Θέλετε σεις λοιπόν μ’ εμέ, αν τύχη κ’ εύρω τρόπο,
να παύσουμε τον πόλεμο [που ρήμαξε τον τόπο;]
ΜΥΡΡΙΝΗ
Μα τις θεές, αν ήτανε ανάγκη να πουλήσω
και το πανωφοράκι μου, κι αυτό θα το θελήσω–
και θα το πιώ αυθημερόν.
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Κ’ εγώ τι να σας πω;
και αν μου ήταν δυνατόν σα σφήκα να κοπώ
στα δυό, το ’να κομμάτι μου θα το παραχωρούσα.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Στου Ταϋγέτου την κορφή ν’ ανέβω θα μπορούσα
κ’ εγώ, αρκεί να ήξευρα μ’ αυτό πως η ειρήνη
μπορούσε και να γίνη.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Να σας το κρύψω δεν μπορώ· κι ακούστε τι θα φτιάσουμε.
Αν θέλετε, γυναίκες μου, τους άνδρες ν’ αναγκάσουμε
να κάμουν την ειρήνη,
η κάθε μιά στον άνδρα της να παύση να το δίνη.
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Και πώς; για λέγε.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Έ λοιπόν τι λέτε; τους το φτιάνουμε;
ΚΑΛΟΝΙΚΗ