Масғұт. Абай Құнанбаев

itle>

      МАСҒҰТ

АБАЙ ҚҰНАНБАЙҰЛЫ

(1845–1904)

      Я, Алла, құрметіне достың Махмұт1

      Тілге яр бер, білінсін тұғры мақсұт.

      Һаруан-Рашид халифа заманында

      Бағдатта бір жігіт бар аты Масғұт.

      Шаһардан бір күн Масғұт шықты тысқа,

      Барды ма кезі келіп бір жұмысқа?

      Бір ұры бас сап тонап жатқан жерде

      Кез болды бір бишара шал байғұсқа.

      Шал байғұс айғайлайды аттан салып,

      Айырып алған жан жоқ оны барып.

      Кім де болса, бір ерлік қылайын деп,

      Масғұт ұшты ұрыға оңтайланып.

      Масғұтты ұры шапты қылышпенен,

      Тəуір-ақ жан сақтапты жұмыспенен.

      Есен-аман шал дағы құтылыпты,

      Масғұттан жау қашқан соң ұрыспенен.

      Масғұтқа келді əлгі шал көзін тіктеп,

      Көрсе, бастан ағып тұр қан дірдектеп.

      Мұның қарызын мен де өтеп кетейінші

      Жігіт қой ер көкірек, жау жүрек деп:

      – Ей, жігіт, не қылсаң да, ер екенсің,

      Көргейсің ерлігіңнің берекесін.

      Себеп боп мені ажалдан сен айырдың,

      Маған қылған қарызыңды Алла өтесін!

      Бай емен, батыр емен, хан емеспін,

      Атақты артық туған жан емеспін.

      Себеп болып айырдың мені ажалдан,

      Жақсылықты білмейтін шал емеспін.

      Мен – бір шал дүниеде жиһан кезген,

      Ертең түсте кетемін шаһаріңізден.

      Ертерек пəлен жерден тосып тұрып,

      Алып қал бір базарлық, жаным, бізден.

      Пұл үшін қызықпассың, сен де – бір ер,

      Сені маған кез қылған пəруардигер.

      Бір құданың хақы үшін мен тілеймін,

      Қабыл көр, сертім үшін қолыңды бер!

      – Ұрыға жібермедім мен намысты,

      Кім бұлдар мұндай-мұндай қылған істі.

      Алла хақы деген соң амал да жоқ,

      Барайын, – деп уəде етіп қол қағысты.

      Ол жерге ерте тұрып жігіт барды,

      Шал да душар алдынан бола қалды.

      Қолынан ұстап алып, ертіп барып,

      Далада бір бұзылған тамға апарды.

      Барса, тамда бір гүл тұр солқылдаған,