Алматы алпауыт қой,
Ақшасыздың,
Аяусыз
Домалатар қожға басын,
Қалада
Қаңғып-қаңғып, үйсіз-күйсіз,
Бабамның
Қайта таптым боз даласын.
Алматы
Арман қала
Алма бағы,
Атыңды
Әлі де жұрт малданады,
Бұл күнде ығы-жығы,
Тынысың тар,
Қолқаңды
Ыс пен түтін қармап алды,
Біздерге
Бұйырмады бір бұрышың,
Жас өркен
Енді қанша алданады?
Жүрегім
Суық сорып, мұздай берді
Пәтерде,
Сыз еденді
Жалдамалы.
Қиялдан
Қайран болмай жерге түстім,
Әкенің
Сүрлеуіне мен де түстім,
Кенелмей
Кең әлемде ен байлыққа,
Қамымен
Күнкөрістің кенге түстім.
Осылай
Өлді арманым боқ басында,
Тарихтың
Жазылмадым тақтасына,
Көңілім
Көкке қанша тартса дағы,
Тірідей
Кірдім ақыр жер астына,
Қайлаға
Қайратымды салдым сарқып,
Жеті қат
Жезқазғанның шахтасында.
Қаһармен
Қопарғанда тар шахтаны,
Белгісіз
Маңдай тердің қанша аққаны,
Мардымсыз табан ақы,
Жүйкені жеп,
Тоздырып,
Қанша жанды шаршатқаны!?
Тойымсыз
Өндірістің жайынынан,
Қайыстай
Қара нарлар қайырылған,
Тас кенге
Тас кенедей жабысқанда,
Алмастай
Құрал – сайман майырылған,
Жұтқаны
Сызды ауа мен улы тозаң,
Жасынан
Денсаулықтан айырылған.
Бастықтың
Құйылғандай бәрі мыстан,
Сұп-суық,
Жалт-жұлт еткен нағыз мыстан,
Сылтау қып
Шетелдегі шаруаларды,
Сауна мен
Сұлу іздеп сабылысқан,
Қайқайып
Кеп тұрады қадағалап,
Қампайып қарындары,
Қағып ыштан,
Бейнетке
Белшесінен батып жүріп,
Бес кенші
Қаза болды жарылыстан.
Бес бірдей
Бір-ақ күнде көмді жанды,
Әр үйге
Бір миллион бөлді қаржы,
Теңгемен
Өтелер ме өмір құны,
Азамат
Опат болды,
Өлді, қалды!
Қайтерсің,
Көп қой тірлік сорақысы,
Тажалдың
Тұмшаланған тозақы ісі,
Бір кештік
Көжесіне жетпейді екен
Кеншінің
Өлгенде алған көр ақысы!
Онымен
Тіріле ме енді өлгендер,
Кіре алмай
Тар забойға сенделді ерлер,
Көз бар ғой
Көріп жүрміз
Кердеңдейді,
Көлденең
Көп табысқа кенелгендер,
Кеншінің
Бір айлығын бір-ақ шөлмек,
Вискиге
Жұмсайды екен кемеңгерлер!
Бір