Беларуская лiтаратура. Уладзімір Навумовiч

якую кожны пачынаў з сябе. П’есы А. Макаёнка набліжалі працэсы перабудовы найперш актуальнасцю і вастрынёй праблематыкі, крытыкай таго часу, у якім асоба перажывае моцныя ўплывы соцыуму, ідэалагічных і палітычных догмаў. Чалавек супраціўляецца гэтаму знешняму ціску як можа, з усіх сіл, але сілы няроўныя і ён вымушаны “замкнуцца”, “загерметызавацца”, каб ніхто і ніколі не ўведаў яго сапраўдны стан душы. “Не па закону”, – крычыць селянін Гарошка ў адной з першых п’ес драматурга “Выбачайце, калі ласка”. “Спыніце шарык (маецца на ўвазе зямны шар. – У. Н.) – я сыйду!” – усклікае герой у п’есе “Святая прастата” (“Кашмар”). Герой – усё тая ж “святая прастата”, вуснамі яго драматург выносіць прысуд знешняму ціску на асобу, выказвае ісціну ўзаемаадносін чалавека і дзяржавы.