Максим өйбүттэн тахсыбат. Кини хас көрүүтэ, ураты куолаһа, мичээрэ, тэбэнэттээх күлүүтэ, күүстээх илиитин сылааһа, хас биирдии туттуута-хаптыыта харахпын симтэҕим ахсын киинэ каадырын курдук субуруччу субуллар. Барыта ураты, уһулуччу… барыта бастыҥ… Ама, маҥнайгы көрүүттэн киһини таптыахха сөбө буолуо дуо?
Бу курдук ыанньыйбыт санаабар, истиҥ иэйиибэр суулана сытан устунан утуйан хаалбыппын.
Сарсыарда уум быыһынан сыттыгым анныгар сытар төлөпүөммүн илиим иминэн булан таһааран, өссө да ситэ уһукта илик хараҕым халтаһатын сэгэтэн кыҥаан көрдүм – аҕыс чааһы ааспыт. Аата эрдэтин дии санаат, салгыы утуйаары улаҕа эргилинним. Ол эрэн, харахпар Максим мөссүөнэ көстөн кэллэ, ону кытары утуйар уум ханна эрэ көтөн, сонно тута симэлийэн хаалла. Араастаан эргичиҥнээн сыта сатаан баран төлөпүөммүн хат ылан көрдүм. Арай биир билбэт нүөмэрим эрийэ сылдьыбыт, маны тэҥэ түөрт сурук кэлбит эбит. Ол көппүт нүөмэртэн кэлбит суругу аһа баттаатым: «Арааһа, утуйбуккун быһыылаах, минньигэс түүллэри…» – диэбиттэр. Тоҕо эрэ тута Максим суруйбута буолуо диэн санаа күлүм гынна. Икки сурук эмиэ атын билбэт нүөмэрбиттэн кэлбиттэр. Биирэ: «Привет, красотка» диэн, оттон иккиһэ: «Тиийэ сылдьабын дуо? Марат суруйабын.» – диэн ис хоһоонноохтор.
– Һы, – бу суруктартан ис-испиттэн тоҥон, ааһа баран сиргэнэн ыллым. Субу көрдөрөн туран туох эрэ куһаҕан дьаары таһаарар суруктар сылдьалларын курдук бэрт ыксалынан сотторо охсон кэбистим. Төрдүс сурук Варяттан кэлбит: «Привет, Марат эн нүөмэргин көрдөөбүтэ. Биэрдим. Кыыһырбат инигин?»
Бу да кыыс! Дьүөгэм суругуттан бэркиһээммин төбөбүн быһа илгистэн ыллым. Хайаларыгар да хоруй сурук ыыппатым. Киэһэ хойукка диэри Максим өссө суруйаарай диэн сэмээр кэтэһэн көрдүм да, биллибэтэ. Мин хайдах эрэ ыксаан ыллым. Кэтэһэ сатаан баран тулуйбатым – били кини буолуо дии санаабыт нүөмэрбэр «Кимҥиний?» диэн сурук ыыттым. Эппиэт кэлиэҕинээҕэр буолуох суругуҥ тиийдэ да диэн үҥсүү кэлбэтэ. Кэтэстэххэ бириэмэ барара бытааныын… Ол олордохпуна эмискэ төлөпүөнүм тиллэн өрө мөхсөн барда, хоһум иһигэр ырыа-тойук кутулла түстэ. Аҕыйахта хардыылаан ойон тиийэн көрбүтүм… Марат эрийэр эбит. Төлөпүөн тыаһын истээт кынаттана охсубут иэйиим өрүс тааһын кыбыммыттыы ханна эрэ аллараа күр гына сууллан түстэ. Кыһыл кунуопканы сыыйа тардан кэбистим. Суох, өсөһүгэр хат эрийдэ. Ылбатахпына аны дьиэбэр кэлиэ. Икки күнү супту дьиэбитигэр атын-атын уолаттар тиэстэллэрин аҕам көрдөҕүнэ, олох да саат буолар диэн санааттан саарыы-саарыы төлөпүөммүн ыллым. Күлүү-салыы, хаһыы-ыһыы бөҕө. Кэмниэ кэнэҕэс Марат бөлүөхсэн хаалбыт тылынан «Чыычаах, Дашка, Һыллыый! Истэҕин дуо?» диирэ иһилиннэ. Бу итирик киһини кытары туох дуоннааҕы кэпсэтиэм диэн тутан олоруомуй, биир-биэс харда тыла суох төлөпүөммүн арааран кэбистим.
Дьонум мин астыыр туорпун наһаа сөбүлээн сиэччилэр. Ол