Саха фольклора. Группа авторов

чэ бар. Кэһиигин аҕалаар, кэһиитэ суох кэлээйэҕин.

      – Ээх сөп! – диир саһыл. Тахсар да сырбас гынан хаалар.

      Баран эмиэ оҥкучаҕар киирэр, саар ыаҕаһын иһигэр дьылыс гына түһэр. Дьэ хайаҕын сиэн барар. Алын сигэтигэр диэри сиэн-сиэн кэбиһэр. Туолан, тотон баран, муннуттан-уоһуттан, илиититтэн-атаҕыттан кыһыйан-кыһыйан, биэстээх оҕо сутуругун саҕа хайаҕы мөкүнүтэн кэһиилэнэн кэлэр.

      – Хайа, тукаам, тоҕо өр буоллуҥ? – диир бөрө.

      – Малааһыҥҥа сырыттым.

      – Ол туох малааһынай?

      – Орто кийиит оҕоломмут.

      – Кими төрөппүтүй?

      – Уол үһү.

      Сити курдук, кэпсэтэ-кэпсэтэ, эмиэ уон-сүүрбэ хонук устатыгар сылдьаллар.

      Саһыл этэр:

      – Бөрөкөллөй, туох эрэйин көрөбүт? Хайахпытын сиэххэ эрэ, —диир.

      – Бэлиэр хайах сиэри гынныҥ дуо? Тохтуу түс.

      Саһыл эмиэ киирдэ-таҕыста, ньылаҕалдьыйда, тэһийбэтэ:

      – Оҕонньоор, – диир, – ыалбытыгар Хара Хааннаахха бара сылдьыбаккын дуу, тоҕо биирдэ даҕаны бара сылдьыбаккын?

      – Ээй, хайа, мин бардахпына, «үрүҥ-хара түүлээхпитин үргүтэ кэллэ» диэн ыттарын барытын үрдэрээ ини.

      – Чэ, оччоҕо эмиэ мин барыым, сөп дуу? – диир.

      Саһыл тахсар да оҥкучаҕар көтөн түһэр. Хайаҕын барытын сиэн-сиэн кэбиһэр. Саар ыаҕас сиксигин эҥинин кыһыйан, буорга-сыыска бытарыйбытын хомуйан, торбос үтүлүк эрбэҕин саҕа тооромос хайаҕы хонноҕун анныгар кыбытан киллэрэр. Ити кэлбитигэр бөрөтө:

      – Оо, өр да буоллуҥ, – диир.

      – Бэстилиэннэй баалга түбэстим ээ дьэ, – диир.