yenicə doğulmuş Saday göründü,
və günlərin birində
arxayınca nəfəs dərib gedəcəm,
yerimi dənizlərə verib gedəcəm,
yerimi meşələrə verib gedəcəm,
yerimi dağlara verib gedəcəm.
Bir yolçuyam yalqız, tənha,
səmtim yoxdan varlığadı,
kölə isəm, qul isəm mən,
yolum ya Azadlığa,
ya da ki, Quldarlığadı…
Şeirlər
AZADLIQ
Ətirli nəfəsdir, havadır, sudur,
Azadlıq cam dolu qırmızı meydir,
Əsarət nə boyda can qorxusudur,
Azadlıq o boyda candan gileydir.
Qan boğub minillər azadlığı, qan,
Qoz sınıb başında susan yoxsulun,
Bircə gün məst olsa aadlığından,
Gül açar çöhrəsi qırx illik qulun.
Azadlıq səndəlin, süzülmüş çuxan,
Yaralı köksündə çırpan ürəkdir,
Daşların içindən fınxırıb çıxan,
Zülmətə güc gələn zərif çiçəkdir.
Küləklər azaddır mənsəbdən, dindən,
Var tufan, var yağış, qar azadlığı,
Əbədi qurtulur köləliyindən,
Kimin öz ruhunda var azadlığı.
Aləmin seyrində göz xumar-xumar,
Sinələr güllədən dəlik-dəlikdir,
Harda azadlıq var, orda sevgi var,
Azadlıq eşqdir, eşq-divanəlikdir…
AĞRI…
Deyərdim, gəl, ağ saçına gül düzüm,
qara-qara tellərini darayım,
aramızda qalan dağlar lal oldu,
əks eyləməz bir fəryadım, harayım.
Yadlar yedi çörəyimi, duzumu,
kor çobanam, otarmadım quzumu,
batmışammı, itmişəmmi, özümü,
hansı yerdə, hansı canda arayım?
O tay, bu tay, mən danışan dilindim,
bütöv yurdun, dam dolusu elindim,
orman-orman, tala-tala bölündüm,
neçə tikə, görən neçə parayım?
İnsan olan bu zillətə dözəmməz,
suç işlədən əməlindən bezəmməz,
bəyim şəhid, gəlinlərim bəzənməz,
viran qalmış imarətim, sarayım…
ÖMÜR KARVANI…
Yenə düz işləmir ömrün sayğacı,
yenə yağış yağır, hava korlanıb,
bir uşaq səs gələn tərəfə qaçır,
deyəsən, yol gedir dəvə karvanı.
Bulanmış göy üzü yenə rənglənib,
çalır qırmızıya daşdan piyaləm,
quduz burulğanlar pozur ləngəri,
qaranlıq səhrada qarışıb aləm.
Yenə də yol boyu hürüşür itlər,
yaxşılar, yamanlar ələnməyində,
yenə də yol boyu qoca seyidlər,
diz çöküb, əl açıb dilənməyində.
Yenə dəli külək qovur qumları,
mən yazıq ulduza hürməyə gəldim,
göbələk şəklində bu qəyyumları,
kolların dibində görməyə gəldim?
Çənəm yer süpürür, qatlanır dizim,
deyən, öldürəcək bu ürək məni,
insana uyğunmu məndəki dözüm,
nə yol getməlidir, nə yük çəkməli.
Bu dünya toxunmuş köhnə kilimdir,
səcdə qıl, Məkkəsi, Kəbəsi mənəm,
bilmirəm bu yolun ərəbi kimdir,
bilirəm yorulmuş dəvəsi mənəm…
OYANDIM…
Qızındım ömrün qışında,
Dəli sevdalar başımda,
Yatdım altmış üç yaşında,
Oyandım, uşaq oyandım.
Yelpiklər dərdimi külək,
Deyər, hər tərəfdə gül ək,
Sinəm altda yanar ürək,
Sinəm üstdə dağ oyandım.
Bu nə yanğı qara neydə,
Göy fəğanda, yer gileydə?
Yerindədir Yer də, Göy də,
Yağ, ey bulud, yağ, oyandım.
Hələ qan axır yaramdan,
Gözlərim qan, damarım qan,
Şükür sənə, ey Yaradan,
Bu səhər də sağ oyandım.
GEDƏR
Mən insanam, uzun yolam, örkənəm,
fərq eləməz qoca türkəm, türkmənəm,
dünya dəvə, belindəki yük mənəm,
bir gün, bir gün atar gedər, gedər hey!
Gözlər dolar bir qüssədən, qəhərdən,
daha gülün ətri gəlməz səhərdən,
qaranlığa bürünmüş bir şəhərdən,
işıqlı bir qatar gedər, gedər hey!
Gələn ağlar, gedən ürkər, tələsər,
bel bükülər, diş tökülər, əl əsər,
bir gün gələr üstümüzdən yel əsər,
ay doğar, gün batar gedər, gedər hey!
Həm qəribəm, həm dünyaya yad kimi,
ayır, teylə, dərdlərinə qat kimi,
çapar kimsə bu dünyanı at kimi,
yalmanına yatar gedər, gedər hey!..
Nə