Unio Mystica. Единение с Богом по Дионисию Ареопагиту. Изабель де Андиа. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Изабель де Андиа
Издательство: НОУ ДПО ""ИНСТИТУТ СВЯТОГО ФОМЫ""
Серия: Христианская мысль. Тексты и исследования
Жанр произведения: Религия: прочее
Год издания: 0
isbn: 978-5-94342-064-2
Скачать книгу
Песни песней Соломона», Творения св. Григория Нисского, М., 1862, часть третья, с. 280.]

      101

      Пс 23, 7; 9.

      102

      VM II, § 177.

      103

      Mф 12, 49–50.

      104

      GNO VI, p. 325; trad. M. Canévet, La colombe et la ténèbre, p. 157–158. [Русск. перев. там же, сс. 280–281.]

      105

      Cр. R. E. Heine, Perfection in the virtuous Life. A Study in Relationship between Edification and Polemical Theology in Gregor of Nyssa's «De vita Moysis», Philadelphia, 1975.

      106

      Ис 26, 19.

      107

      GNO VI, p. 325–326; trad. M. Canévet, La colombe et la ténèbre, p. 158. [Русск. перев. там же, с. 281.]

      108

      τοῖς καὶ τὰ ἐναγῆ τάντα καὶ τὰ καθαρὰ διαβαίνουσι καὶ πᾶσαν ἁγίων ἀκροτήτων ἀνάβασιν ὑπερβαίνουσι καὶ πάντα τὰ θεῖα φῶτα καὶ ἤχους καὶ λόγους οὐρανίους ἀπολιμπάνουσι καὶ εἰς τὸν γνόφον εἰσδυομένοις, οὗ ὄντως ἐστίν, ὡς τὰ λόγιά φησιν, ὁ πάντων ἐπέκεινα (MT I, 3, 1000 C).

      109

      Κὰι γὰρ οὐκ ἁπλῶς ὁ θεῖος Μωϋσῆς ἀποκαθαρθῆναι πρῶτον αὐτὸς κελεύεται καὶ αὖθις τῶν μὴ τοιούτων ἀφορισθῆναι καὶ μετὰ πᾶσαν ἀποκάθαρσιν ἀκούει τῶν πολυφώνων σαλπίγγων καὶ ὁρᾷ φῶτα πολλὰ καθαρὰς ἀπαστράπτοντα καὶ πολυχύτους ἀκτῖνας· εἶτα τῶν πολλῶν ἀφορίζεται καὶ μετὰ τῶν ἐκκρίτων ἱερέων ἐπὶ τὴν ἀκρότητα τῶν θεῖων ἀναβάσεων φθάνει. Κἀν τούτοις αὐτῷ μὲν οὐ συγγίνεται τῷ θεῷ, θεωρεῖ δὲ οὐκ αὐτὸν (ἀθέατος γάρ), ἀλλὰ τὸν τόπον οὗ ἔστη (MT I, 3, 1000 C – D).

      110

      Κὰι τότε καὶ αὐτῶν ἀπολύεται τῶν ὁρωμένων καὶ τῶν ὁρόντων καὶ εἰς τὸν γνόφον τῆς ἀγνωσίας εἰσδύνει τὸν ὄντως μυστικόν, καθ’ ὅν ἀπομύει πάσας τὰς γνωστικὰς ἀντιλὴψεις, καὶ ἐν τῷ πάμπαν ἀναφεῖ καὶ ἀοράτῳ γίγνεται, πᾶς ὢν τοῦ πάντων ἐπέκεινα καὶ οὐδενός, οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε ἑτέρου, τῷ παντελῶς δὲ ἀγνώστῳ πάσης γνώσεως ἀνενεργησία κατὰ τὸ κρεῖττον ἑνούμενος καὶ τῷ μηδὲν γινώσκειν ὑπὲρ νοῦν γινώσκων (MT I, 3, 1001 A). [Этот фрагмент мы даем в перев. В. В. Бибихина (Историко-философский ежегодник 90, М., «Наука», 1991, с. 228).]

      111

      MT 1001 A 1: «…обнаруживается превышающее всякое мышление присутствие (ἡ ὑπὲρ πᾶσαν ἐπίνοιαν αὐτοῦ παρουσία δείκνυται)…». Термин ἐπίνοια употребляется в DN 821 C, 824 A2, MT 1001 A.

      112

      MT 1001 A 6: «…отсекает все свои познавательные восприятия (καθ’ ὃν ἀπομύει πάσας τὰς γνωστικὰς ἀντιλὴψεις)…». Термин ἀντίληψις употребляется в EH 476 B, 477 CD, 480 A2, DN 680 C, MT 1001 A.

      113

      MT 1001 A 10: «При полном бездействии всех познавательных энергий он лучшей своей частью соединяется (τῇ πάσης γνῶσεως ἀνενεργησίᾳ κατὰ κρεῖττον ἑγούμενος)…»

      114

      Исх 24, 9–11.

      115

      Évagre le Pontique (Евагрий Понтийский), Practicos 1,70, ссылка на Исх 24, 10. См. I. Hausherr, Les leçons d'un contemplatif. Le Traité de l'Oraison d'Évagre le Pontique, Paris 1960, c. 18, 29, 52, 114.

      116

      Τοῦτο δὲ οἶμαι σημαίνειν τὸ τὰ θειότατα καὶ ἀκρότατα τῶν ὁρωμένων καὶ νοομένων ὑποθετικούς τινας εἶναι λόγους τῶν ὑποβλημένων τῷ πάντα ὑπερέχοντι, δι’ ὧν ἡ ὑπὲρ πᾶσαν ἐπίνοιαν αὐτοῦ παρουσία δείκνυται ταῖς νοηταῖς ἀκρότησι τῶν ἁξιωτάτων αὐτοῦ τόπον ἐπιβατεύουσα (MT I, 3, 1000 D – 1001 A). [Г. М. Прохоров переводит λόγοι ὑποθετικοί как «гипотетические выражения».]

      117

      Русск. перев. А. Н. Егунова в: Платон, Собр. соч. в 4 т., М., 1994, т. 3, с. 293.

      118

      Ср. Исх 24, 10: τὰ ὑπό τοὺς πόδας αὐτοῦ.

      119