Худди шундай!
Мен билан йигирма беш бинафшали ридо
кийган архиепископ шахсан саломлашади.
Худди шундай!
Сарҳангман. Сар-ҳанг-ман. Жан-дар-мерия сар-ҳан-гиман.
(Тамаки қутисининг қопқоғида кўк, оқ ва тилларанглар товланган боғда қучоқлашиб ўтирган Ромео ва Жульетта тасвири. Кўча тарафдан ҳиргойи эшитилар.)
Ойдин, ойдин, ойдиндир,
Эзилиб пишган зайтун.
Ярқирайди Косорла,
Бенамеҳда хира тун.
Ойдин, ойдин, ойдиндир,
ойдан хўроз қичқирар.
Қизларинг, сенёр ҳоким,
ойга мунча тикилар.
Ким ўзи?
Битта лўли.
(Казармага кўзлари буқа кўзларига ўхшаган лўли йигит кириб келар. Сарҳанг кўзларини олайтириб лўлига қарар.)
Мен жандармерия сар-ҳан-гиман.
Шунақами?
Ўзинг ким бўласан?
Лўлиман.
Лўли ўзи ким?
Ким бўса ўша-да.
Отинг нимайди?
Нимайди-и-и..
Гапни айлантирма.
Лўлиман.
Шахсан ўзим кўрдим, шахсан ўзим ушладим, шахсан ўзим обкелдим.
Қаерда юрувдинг?
Кўприкда.
Ҳм… қайси сойнинг кўпригидайди?
Ҳамма сойларнинг.
Нима қимоқчийдинг?
Шакардан минора қураймикин, деб турувдим.
Сержант!
Лаббай, жандармерия сарҳанги жаноби олийлари!
Хаёлимда қанот ясаб роса учдим. Кўкнори ва олтингугурт рангида лабларим ҳам.
Ай!
Қанотам гапми. Шундоғам учовраман. Туморлару қора булутлар бўрони бор қонимда.
Айй!
Норанжларим қаҳратондаям гулловради.
Аййй!!!
Иннайкейин, қорбўрондаям пишовради.
Айййй!!! Гум. Бах. Бух. (Тил тортмай ўлар.)
(Жандармерия сарҳангининг тамаки ва қаҳва рангидаги жони деразадан самога равона бўлар.)
Ёрдам берилааар!
(Казарма ҳовлисида тўртта соқчи лўлини калтаклай бошлар.)
КАЛТАКЛАНГАН ЛЎЛИ АЙТГАН ҚЎШИҚ
Йигирмата, йигирма икки,
қулочкашлаб учта зарб яна.
Тун келганда пўла жисмимни
зарқоғозга ўраб қўй, эна!
Томоғимга тикилди жоним,
сув берингиз, майли, бир қултум.
Балиқлари, кемалари-ла
сув берингиз, сув берингиз, сув!
Ай, тепамда ўтирган катта,
ай, жандарм, ай, катта бошлиқ.
Жисмимдаги қонни артгани
топиларми дунёда ёшлиқ!
АМАРГО БИЛАН ГУРУНГ
(Дашт)
Амарго.
Уйимдаги толгулим.
Юраги – аччиқ мағиз.
Амарго.
(Сербар