O dört duvar arasında.
Ani çannar gibi, sessiz,
Öter soluk
İçerlerdä.
Ani hastaykan hoş lafım
Etişmedi
Vakıdında,
Ani donarkan, bir yalın
Yakamadım
Boş kotlonda.
Yıldan-yıla pek zor bulmaa
Ara hızlı
Yaşamakta.
Brakıp işi, gidip sormaa
İki-üç laf
Bir auşamda.
Görmää nicä şılêr kısmet
Senin darsık
Gözlerindä…
İhtär Anam, beni afet…
Sancı kopêr
Can erimdän.
Yıldızlarlan bilä Senin önündä
Diz çökerim, Anam, sonsuz yıllara.
İsteerim biläsin sensiz zor yaşamak –
Sän benim kanadım – çetin hem… yalpak…
BOBAMA KİYAT
Sän gücenersin hep, bobam,
Ki anama sık danışêrım.
Ölä ecel bizdä, ama
İylip ta saa olasın deerim.
Saa ol, bobam, ani
Ecellän ödeşärkän,
Bana da yol verdin
Bu dünneyä, pek sevinärkän.
Gücenmä, bobacıym,
Ölä ömür erdä:
Allah verdi çalıym
Türkü salt Anaya.
Bilersin mi, boba,
Kalmış, allem, ölä,
Salt karıya dua
Yapmaa bu ömürdä.
Afet beni, boba.
Hem saa ol, ani varım.
Allah versin – yaşa,
Buna da sevinärim.
YAARIN, OOLUM, BOBANIN ALTI YILI
Bakmadaan ne karannaa, ne havaya,
Ne lüzgerä, ne da yorgun kafaya,
Kaar mı, duman mı, sellär mi basêr
Kendi yolunda adam adımnêêr –
Yolcuya yol yaraşêr.
Cinger onu çıvgın lüzgerlär,
Yakıp, kaurêr keskin güneşlär,
Düülmüş tabannar, ökçelär çatlamış,
Ayak kapları çoktan aşınmış –
Yolcuya yol yaraşêr.
Yolcunun var yolu – evinä varacek.
Onu bekleyän ana deyecek:
“Geldin mi oolun?
Ya sän yorgun!
Yıka ellerni. Bojini yap.
Buyur sofraya. Mancadan dat.
Sana deyni bu diil yaban dat!
Al peşkiri, koy dizinä, yavaşıcık bük,
Sofradan diilsin sän büük.
Şindi oruç, sofrada yok yaalı…
Yaarın, oolum, bobanın altı yılı…”
MALİMÄ
Gömärkän sandıını
Eşil kapladılar…
Aarama ardını –
Artık uçtu yıllar.
Ama gecä konêr
Bu zavalı topraa.
Aklım konak olêr
Geçmiş zamannara.
Görerim önümdä
Oguz bayrakların
Eşil düülmesini
Hem Kurt5 kavasının
Altın şiridini.
Görerim önümdä
Oguz askerini –
Mızrak6 ellerindä,
Ateş gözlerindä…
Oklar da pek sivri.
Bir Kartal – kuş gibi
Uçêrlar ileri.
Beygirleri nallı,
Gökädän toz kalktı
Bu nal ötmesindän.
Dalga-dalga üüşer
Her taraftan asker.
Sesi gür uluyêêr,
Dolayları kaplêêr
Asker şu denizi.
Kara kannar akêr,
Sestän cendem öter,
Cennet ta uluyêr.
Cannar gökä uçêr
Ecel esmesindän…
Dannar başlêêr armaa,
Kannar – pihtilenmää…
Topraa esir aldı
Üüsek eşil otlar…
Uçtu o zamannar…
Ama gecä, kalkıp,
Çıkêrım dışarı.
Da önümdä durêr
Oguz bayrakların
Eşil düülmeleri
Hem Kurt kavasının
Altın şiritleri…
Hem da senin
Eşil kaplı sandıyn,
Malim…
MALİ
Mali, mali, ihtär malim,
Kaar saurardı dışarda.
Enikunu türkü çalardın.
Yıllar uçardı önümdä…
Rökedä sümek yapaa,
İi bıkamazdı dönmää.
Annadardın nicä askerlär
İnsanı haydardı esirlää.
Kımıldardı gölgelär
Tavanın kirişindä,
Hep geçärdi dedelär
Ömürlü bu içerdän.
Seftä