Бенавосан нечун ёлғиз сан?
Кузги боғлар шивирлашар жим,
Кузги боғлар куйчи заъфарон.
Куйлармикан шундай юрагим,
Қўлларингни қўйгил, меҳрибон?
Бенавосан нечун, дилбарим,
Ҳаёт сени этмасми мафтун?
Мафтун этмайдими гул барги,
Мафтун этмайдими шеърий тун?
Қара, қандай порлоқ эрур кўк,
Тингла, қўшиқ айтар юлдузлар.
Бу – ой тўккан шуъла эмас, йўқ,
Бу – навога айланган сўзлар.
Уфқларда ёниқ афсона –
Олгин Эркин Воҳид шеърларин.
Ойдин йўллар қўшиғин, мана,
Йўллар ўзи айтар, дилбарим.
Саболарда ўйнайди наво,
Ариқларда сув оқади шан.
Оҳангларга тўлибдир ҳаво,
Бенавосан нечун ёлғиз сан?
«МУДРАБ ЁТАР БУНДА ДАРАХТЗОР…»
МУДРАБ ЁТАР БУНДА ДАРАХТЗОР,
Ухлар юпқа муз остида сув…
Қуёш ойни тополмасдан зор
Ботиб кетди, булут – оқ парқув.
Зулмат отли шоҳ киймоқда тож.
Ўз ҳукмига олганда уйқу
Ухлаб олар олам ноилож.
Бечора тонг – ухламайди у.
«ОҒИР ТУН. ҚУРИР ТИНКА…»
ОҒИР ТУН. ҚУРИР ТИНКА…
Қандай изғирин кеча,
Бу ёмғир тинар қачон?
Ерга ботади товон,
Лой ёпишар этикка.
Лекин кутасан ҳамон
У таниш тол остида,
Аразинг бўлар тамом,
Қари тўнка устида
Ўлтирамиз ёнма-ён.
Ҳис ва хаёл кечаси
Ҳароратли бир совуқ
Гулхан ёқаман ва сен.
Оббо, тамаки ҳам йўқ,
Мени аста қучасан.
Ёмғир қорга айланар,
Кўзингда кулар алам,
Оҳиста бош айланар.
Қайга қочиб борар ғам?
Қандай гўзал бу олам!..
«БОРМИ, БАҲОРИМ БОРМИ…»
БОРМИ, БАҲОРИМ БОРМИ?
Бормисан, севимли ёр,
Дилга шунча озорми,
Эй Баҳор, эй Баҳор?
Қуёш кулар, кулар ҳаёт,
Анвойи гуллар кулар.
Ўзин бахш этмоқдан шод
Пойимизга йиқилар.
Қайлардасан сен фақат,
Жондан азиз кўрганим.
Ҳеч яшолмас муҳаббат
Айрилиққа ўрганиб.
Сенсиз кўкда моҳитоб,
Сенсиз уйғоқ юлдузлар.
"Қани" деб қилар хитоб,
Танҳо дил сени излар.
Борми, баҳорим борми,
Бормисан, севикли ёр?
Дилга шунча озорми,
Эй Баҳор, эй Баҳор?!
ОЙДИНЛИК
Кундай ёруғ, тундай қора Экан кўзларинг.
Ой сузади. Музлаган кеча,
Қор уфурар.
Туманларда бир юлдуз мунча
Ғамгин турар…
Ғуж-ғуж юлдуз, ой кезар холий,
Боқасанми?
Ишқ дарёси оқар хаёлий,
Оқасанми?
Нима келд