Το βιβλίο του προφήτη Joel – ένα επιστημονικό σχόλιο για το κείμενο. Андрей Тихомиров

στα χωράφια, τους κήπους και τους αμπελώνες της Ιουδαίας.)

      5 Ξυπνήστε, μέθυσοι, και κλάψτε και κλάψτε, όλοι όσοι πίνετε κρασί, για το χυμό του σταφυλιού, γιατί το πήραν από το στόμα σας! (Σημαίνει ότι υπήρχαν αρκετοί μέθυσοι μεταξύ των Εβραίων! Ο «εκλεκτός» λαός δεν διέφερε από άλλους «μη εκλεγμένους» λαούς, και αποτελούνταν επίσης από λεχαίους και έμπειρους μέθυσους).

      6 Γιατί ένας ισχυρός και αμέτρητος λαός έχει έρθει στη γη μου. τα δόντια του είναι δόντια λιονταριού, και τα σαγόνια του είναι σαν αυτά μιας λέαινας. (Σύγκριση με ένα λιοντάρι και μια λέαινα).

      7 Λήμωσε το αμπέλι Μου, και έκοψε τη συκιά Μου, την έγδυσε και την πέταξε στην άκρη. τα κλαδιά του άσπρισαν. (Σύγκριση με το αμπέλι και τη συκιά.

      8 Κλάψε σαν νεαρή γυναίκα ζωσμένη με [σάκο] για τον άντρα της νιότης της! (Λαίγοντας, φορώντας τσουβάλι – επίδειξη θλίψης και ατυχίας).

      9 Η προσφορά σιτηρών και η προσφορά ποτού σταμάτησαν στον οίκο του Κυρίου. κλαίνε οι ιερείς, οι δούλοι του Κυρίου. (Εφόσον η προσφορά έχει σταματήσει, οι ιερείς του Γιαχβέ κλαίνε.)

      10 Το χωράφι είναι έρημο, η γη θρηνεί. Γιατί το καλαμπόκι έχει καταστραφεί, ο χυμός του σταφυλιού έχει στεγνώσει, η ελιά έχει μαραθεί. (Παντού θλίψη και καταστροφή).

      11 Κοκκινίστε από ντροπή, γεωργοί· κλάψτε, κτηνοτρόφοι, για το σιτάρι και το κριθάρι, γιατί χάθηκε η σοδειά στο χωράφι (η σοδειά χάθηκε).

      12 Το αμπέλι μαράθηκε και η συκιά μαράθηκε. ροδιά, φοίνικας και μηλιά, όλα τα δέντρα στο χωράφι μαραμένα. επομένως η χαρά των υιών των ανθρώπων έχει εξαφανιστεί. (Η σοδειά είναι νεκρή.)

      13 Φορέστε [σάκο] και κλάψτε, ιερείς! ουρλιαχτείτε, διακομιστές βωμού! μπείτε, κοιμηθείτε με σάκο, δούλοι του Θεού μου! γιατί η προσφορά σιτηρών και η προσφορά ποτού σας έπαψαν να υπάρχουν στον οίκο του Θεού. (Ο λυγμός, το να φοράτε σάκο είναι μια επίδειξη θλίψης και ατυχίας. Εφόσον η προσφορά σταμάτησε, γι' αυτό κλαίνε οι ιερείς του Γιαχβέ).

      14 Διορίστε νηστεία, κηρύξτε μια πανηγυρική συνέλευση, καλέστε τους πρεσβυτέρους και όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας στον οίκο του Κυρίου του Θεού σας, και κραυγάστε στον Κύριο. (Η νηστεία, η αναγγελία μιας επίσημης συνάντησης, η κλήση των πρεσβυτέρων, όλων των κατοίκων στον οίκο του Γιαχβέ, στρέφοντας στον Γιαχβέ – θα έπρεπε, σύμφωνα με τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, να οδηγήσει στο γεγονός ότι ο Θεός θα ελεήσει και θα ελευθερώσει από ατυχίες).

      15 Ω τι μέρα! γιατί πλησιάζει η ημέρα του Κυρίου. θα έρθει ως καταστροφή από τον Παντοδύναμο. (Υποτίθεται ότι πλησιάζει η «ημέρα του Γιαχβέ» που θα έρθει με τη μορφή ερήμωσης για τις αμαρτίες των «εκλεκτών»).

      16 Δεν αφαιρείται τροφή μπροστά στα μάτια μας, χαρά και χαρά από τον οίκο του Θεού μας; (Παντού θλίψη και καταστροφή).

      17 Οι κόκκοι έχουν αποσυντεθεί κάτω από τις σβούρες τους. (Παντού θλίψη και καταστροφή).

      18 Πώς στενάζουν τα βοοειδή! κοπάδια βοδιών περπατούν απελπισμένα, γιατί δεν υπάρχει βοσκότοπος γι' αυτά. κοπάδια προβάτων μαραζώνουν. (Παντού θλίψη και καταστροφή).

      19 Σε σένα, Κύριε, καλώ. γιατί η φωτιά καταβρόχθισε τα πράσινα λιβάδια της ερήμου και η φλόγα κατέτρωγε όλα τα δέντρα του χωραφιού. (Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, υποτίθεται ότι θα βοηθήσει αν τον καλέσετε).

      20 Ακόμα και τα ζώα στον αγρό φωνάζουν σε σένα, επειδή τα ρυάκια του νερού έχουν στεγνώσει, και η φωτιά έχει καταστρέψει τα βοσκοτόπια της ερήμου. (Παντού θλίψη και καταστροφή).

      Κεφάλαιο 2

      1 Σάλπισε στη Σιών και κρούσε τον κώδωνα του κινδύνου στο άγιο βουνό μου. ας τρέμουν όλοι οι κάτοικοι της γης, γιατί έρχεται η ημέρα του Κυρίου, γιατί είναι κοντά— (Ευαγγελισμός της εγγύτητας της «ημέρας του Γιαχβέ»).

      2 ημέρα σκότους και σκοτεινιάς, συννεφιασμένη και ομιχλώδης μέρα: σαν την πρωινή αυγή, ένας πολυάριθμος και δυνατός λαός απλώνεται στα βουνά, κάτι που δεν έχει συμβεί από τους αιώνες και μετά δεν θα είναι στη γέννα. (Μια αναλογία με τα φυσικά φαινόμενα).

      3 Μια φωτιά καταβροχθίζει μπροστά του, και μια φλόγα καίει πίσω του. Μπροστά του η γη είναι σαν τον κήπο της Εδέμ, και πίσω του θα υπάρχει μια έρημη στέπα, και κανείς δεν θα σωθεί από αυτόν. (Παράδεισος – από την περσική γλώσσα "κήπος"· Κήπος της Εδέμ – το όνομα της όμορφης κατοικίας του Αδάμ και της Εύας, που περιγράφεται στο βιβλίο της Γένεσης).