Türk Masalları. Неизвестный автор

kurtulduk!..” demiş. Kızın memleketine gelmişler. Kızın babasının sarayına gelerek başlarından geçenleri babasına anlatmışlar. Babası, onları affetmiş, bu suretle küçük kıza düğün yapılarak kırk gün, kırk gece eğlenmişler. Muratlarına ermişler…

      İlik Sultan

      Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir hakan varmış. O hakanın da hiç çocuğu olmuyormuş. Hakan günün birinde seyahate çıkmış, yolda bir dervişe rastlamış, derdini bu dervişe anlatmış. Derviş de ona:

      “Şu elmayı al, yarısını sen ye, yarısını da Sultan Hanım’a yedir. Tanrı size bir evlat verecektir!..” demiş.

      Hakan bu elmayı alarak geri dönmüş ve elmayı karı koca yemişler. O geceden itibaren Tanrı onlara bir kız evlat vermiş. Bu kızın alnında “Maşallah” yazılı imiş. Hakan ona yeraltında bir saray yaptırmış. Kıza sütnine ve bir de dadı tutmuş, kız bu yeraltı sarayında büyüyormuş. Kız büyüyünceye kadar ona ilik yedirmişler. Kız, on beş yaşına kadar bu saraydan bir yere çıkmamış. Bir gün ilik yerken ağzına bir kemik gelmiş. Bu kemiği dışarı atayım derken kemik, tepe camına gelmiş ve cam kırılmış. Bu camdan keskin bir ışık içeri düşmüş. Kız bu ışığı merak edip pencereden dışarı bakmış. Kar yağıyormuş. Yoldan iki kişi geçiyormuş.

      Birbirlerine:

      “Hint hakanının oğlu, bu kar gibi beyaz, yanakları kırmızı, karabiber gibi benleri var.” diyorlarmış. Kız bu sözleri duyunca Hint hakanının oğluna âşık olmuş. Kız da Horasan hakanının kızı imiş. Kız, günler geçtikçe sararıp soluyormuş.

      Hakan sütnineye ve dadısına:

      “Kızıma ne oldu? Bunu bana söyleyiniz, herhâlde sebebini biliyorsunuzdur.” demiş.

      İçlerinden biri:

      “Kızın hastalığı nedir anlar, size bildiririm.” demiş.

      Kızı hekimlere göstermişler.

      Onlar da:

      “Bu kız sevda çekiyor!” demişler.

      Hakan da, hangi hekim sevda çekiyor derse, hemen onun başını vurduruyormuş.

      Bir gün kızın cariyesi, Sultan’a:

      “Sultan’ım, derdin nedir, niçin böyle sararıp soluyorsun, bana söyle, belki derdine bir çare bulurum?” demiş.