Нәни чакның фоторәсемнәрен
Карап чыктык кабат бергәләп.
Туган нигез газиз балаларын
Җыйды шулай өйнең түренә.
Ә әнкәбез безнең гаиләнең
Алиһәсе булып күренә.
Бөтен өйгә тәмле ис аңкытып,
Икмәк пешә, табын түгәрәк.
Янәшәмдә әнкәй, туганнарым,
Бәхет өчен тагын ни кирәк?!
БОЛЫТЛАР
Күктә йөзгән болытларга
Бик еш карый идем элек.
Менә бүген дә күзәтәм
Болытларны, эшем бүлеп.
Җилдәй җитез ак болытлар
Ераклардан агып килә.
Чагыштырам мин аларны
Ашыгучы вакыт белән.
Балачакта вакыт та бит
Бик әкерен үтә иде.
Тизрәк үсеп җитәр чакны
Ай-һай озак көтә идек.
Хәзер әнә сизмибез дә
Таңнар атып, көн үткәнен.
Сибеп күккә йолдызларын,
Төн уртасының җиткәнен.
Болытлар, сез ашыкмагыз,
Иярмәгез вакытларга.
Сезгә карап яткан чакта
Кайтам мин балачакларга.
ТУЙЛАР
Туйлар, туйлар – кеше гомеренең
Онытылмас гүзәл мизгеле.
Туй түрендә ике яшь йөрәкнең
Үз насыйбы, үзенә тиң гөле.
Бүген алар – кияү белән кәләш,
Мәхәббәттән балкый йөзләре.
Бер-берсенә карап елмаялар,
Балдан татлы әйткән сүзләре.
Уртак итеп икәү язмыш юлын,
Әзер алар бергә китәргә.
Әзер алар, иңне иңгә куеп,
Гомер юлын бергә үтәргә.
Чынга ашсын матур хыяллары,
Кабул булсын барлык теләкләр.
Бер-берсенә назлар бүләк итеп,
Сөю белән типсен йөрәкләр.
Шатлык-куанычлар алып килсен
Башланачак тормыш юллары.
Бәхет тулы йортның түрләрендә
Уйнап үссен кыз һәм уллары.
Яшәү ямен, дәртен сүндермичә,
Бер-бер артлы еллар үтсеннәр.
Туганлашкан кода-кодагыйлар,
Матур яшәп, йөзгә җитсеннәр.
ШУЛАЙ ЯШИ КҮРШЕЛӘР
Уллары да, кызлары да
Уңганнар, күз тимәсен.
Күршеләрне әйтәм әле,
Кай якка борырга алар
Белә тормыш көймәсен.
Йорт салынган, малай үскән,
Ярый эшкә, киңәшкә.
Ишегалды – гөл бакчасы –
Каршы ала керешкә.
Бер-бер артлы туйлар үтә,
Кызлар китә кияүгә.
Тәмле телле гүзәлләрдән
Гаеп тапмас берәү дә.
Туганнарның хәлен белеп,
Кунакка йөрешәләр.
Күрше-тирә әбиләрнең
Хәлләрен белешәләр.
Хуҗабикә яңа мичтә
Ипи, бәлеш пешерә.
Ягып куйган мунчалары
Кайнар тиргә төшерә.
Һәр көнне башлый күршеләр,
Әтәчләр белән торып.
Бүгенге эшкә кичә үк
План куелган корып.
Куела печән кибәнгә,
Утын өелә ярып.
Самавыры