Туган җирем диеп җан атам.
Җылы якта җылы булыр, ләкин
Саргаермын ерак илләрдә.
Язлар килгән саен кайтыр өчен,
Канатларым юк бит иңнәрдә.
Көтү
Күрше әбигә
Әллә ничә поезд үтеп китте,
Ул көткәне юк шул, килмәде.
Челпәрәмә килде хыяллары,
Бу юлы да шатлык көлмәде.
Алтмыш биш ел инде шулай көтә,
Сөеклесен, лачын – солдатын.
Ялгыз үтте гомере, канлы сугыш
Каерды шул сыңар канатын.
Бүгенгедәй истә ул үткән җәй,
Хушлаштылар шушы перронда.
Күзләрдә – яшь, сагыш, ә дошманга
Ачы нәфрәт иде бар җанда.
Вагоннарга тулган ир-егетләр:
«Сез көтегез безне», – диделәр.
Ут эченә китеп барабыз дип,
Тәгәрмәчләр тавыш бирделәр.
Поезд китте, юк шул, киткәннәрнең
Барысы да кайта алмады.
«Кайтыр» дигән ялкын-өметләрнең
Кузлары да инде калмады.
Әнә тагын поезд үтеп бара,
Күрше әби кыла догалар.
«Аллакаем, сугыш афәтләрен
Күрсәтмәче кабат оныкларга,
Тыныч булсын, берүк, дөньялар!»
Күп кирәкми
Оясыз кош була микән,
Йорт-нигезсез бәндәләр бар.
Нигә кирәк ямьсез язмыш,
Ник аларга бу дөнья тар?
Саулыгы бар, ыңгырашмый,
Тик йөзендә нуры сүнгән.
Карап торам: бу ир-егет
Әллә тере, әллә үлгән.
Тирән уйга салды мине,
Уйлый белә микән үзе?
Нинди уңыш җыйсын соң ул,
Җиткән дә бит гомер көзе!
Тәкъдир дисәм… Бәлки әле,
Бу – үзенең ялгышыдыр.
Кемнәр генә белсен, бәлки,
Якынының каргышыдыр.
Елаганы бардыр аның,
Кемгә рәнҗеп елыйдыр шул.
Эше дә юк, ашы да юк,
Шатланмыйдыр, көлмидер ул.
Тормыш кушкан исеме бар,
Сукбай булып гомер итә.
Әллә нәрсә күп кирәкми,
Яши белеп яшәр өчен,
Бу бәндәне күрү җитә!
Мин дә киттем
Бәндәләрне ризык йөртәдер шул,
Туган җирләр кала, китәләр.
Бәхет эзләп, дисәң, анда да бит,
Маңгаена ниләр язган, шуны
Күрә – күрә гомер итәләр.
Авылга тик кунак булып кына
Кайталар да кире китәләр.
Сагынганнар өчен юллар ачык,
Ничек кайтма, туган якларыңа
Кайтыр юлда булмый киртәләр.
Соңгы юлын үтеп кайта күпләр,
Тыныч йоклар өчен кайталар.
Киткәннәре өчен туган җирнең
Кичерүен сорап, мәңгелеккә
Гүрләренә кереп яталар.
Мин дә киттем, читтә гомер итәм,
Кайтыр көнем җитәр минем дә.
«Туган туфрагыма җирләгез!» – дип
Әйтеп куйдым, бик тиз онытылмам,
Каберем булса туган җиремдә.
«Тальян гармун, кичә генә…»
Марат Садриевның якты истәлегенә
Тальян