Әгәр яшәү шатлык булсын дисәң,
Күрә бел син көздә язларны,
Борын төрткән сары бәбкәләрдә
Ак канатлы очар казларны.
Әгәр яшәү матур булсын дисәң,
Тоя бел син үлән шытканын.
Челтер чишмәләрнең җырчы коштан —
Сандугачтан көйләр отканын.
Әгәр яшәү бәхет булсын дисәң,
Сөю бүләк ит син берәүгә.
Мәхәббәттән туган газиз сабый
Елмаеплар ятсын биләүдә.
Әгәр гомер бер җыр булсын дисәң,
Халкың өчен башкар эшеңне.
Изгелегең еллар әйләнәсе
Оныттырмас синең исемне.
Һәркем үзенчә яши
Берәү гел «кирәк» дип яши,
Ә берәү шөкер итә.
Бу дөньяда һәркем шулай
Үзенчә гомер итә.
«Кирәк» дигәннең күбесе
Тормышта һич кирәкми.
Җыеп өйрәнгән кешегә
Һәрвакыт нидер җитми.
«Шөкер» дигән риза булып
Кабул итә барысын.
Килгән һәрбер кунак белән
Бүлешә соң кабымын.
«Кирәк» диеп яшәгәнгә
Мал да, даны да җитми.
Шөкер иткән табынында
Беркайчан ризык бетми.
Оҗмахмы, тәмугмы…
Бәхетеннән балкып торыр
Картлыкның йөзе.
Һәркемгә кирәк булуың —
Оҗмахның үзе.
Кешегә төрлечә килә
Гомернең көзе.
Беркемгә кирәк булмавың –
Тәмугның үзе.
«Биек тауда була бу могҗиза…»
Биек тауда була бу могҗиза:
Җәй белән кыш бергә кавыша.
Битләүләрне яшел үлән япса,
Карлы түбәдән күз камаша.
Олы йөрәктә дә бер үк мәлдә
Ике чагы яши гомернең.
Олпат аксакаллар саклый белә
Сабый ихласлыгын күңелнең.
Яшәү – сынау күпере
Ир белән яшисеңме,
Чир белән яшисеңме,
Җыр белән яшисеңме,
Яр белән яшисеңме,
Кол булып яшисеңме,
Тол булып яшисеңме,
Моң булып яшисеңме,
Туң булып яшисеңме —
Гомер барыбер үтә.
Соңгы юл безне көтә.
Берәү ир булып китә,
Берәү җыр булып китә.
Кол булып киткән дә бар,
Моң булып киткән дә бар.
Барыбыз сыя җиргә —
Кереп ятабыз гүргә.
Гомеребез арасы:
Ак биләү – җир карасы.
Ак булып яшисеңме,
Тап булып яшисеңме,
Ана куеныннан алып
Җирнең куенынача
Яшәү – сынау күперен үтү
Гомерең буенача.
Күрәзәчегә барма
Күрәзәчегә барма,
Башыңа бәла алма.
Кешеләр изгелегенә
Бурычлы булып калма.
Күрәзәчегә барма,
Җаныңа хафа салма.
Җаһилнең яманлыгына
Явыз уй саклап калма.
Күрәзәчегә барма,
Эшне үзеңнән барла.
Җыен имансыз янында
Иманлы булып кара.
Иманлы