2-ci nəşr
İSBN 978-9952-8331-5-7
©Zaur Pənahov
Eçso, ağrı içində dizləri üzərinə qalxıb ağzını dolduran qanı daddı. Nəfəs almaqda çətinlik çəkirdi. Bir neçə uğursuz cəhddən sonra çətinliklə də olsa ayağa qalxdı. Qaranlıq çökmüş gözləri hələ yeni görməyə başlamışdı. Dərin bir səssizlik çökmüşdü qaranlıq meşəyə. Nə göy üzü görünürdü, nə də bir neçə qurumuş ağacdan sonra meşənin qalanı. Yalnız o vardı… o və Eçso.
"Özünə bir bax," deyirdi o, üzü örtülmüşdü, səsi tanış deyildi. "Nə etdiyini özün də bilmirsən. Nə üçün mübarizə apardığını, nə üçün… seçildiyini."
"Sən kimsən?" soruşdu Eçso.
"Bu müharibənin qalibi yoxdu. Tarixi yaradılışa çatan bir qarşıdurmanın şər tərəfindəsən Eçso. Bu şər səni ruhunun dərinliklərinə kimi məhv edəcək."
"Kimsən sən?!"
"Mən, sən idim," cavab verdi o, "Və sən mən olacaqsan," deyərək üzünü açdı.
Nisbətən yaşlı görünsə də Eçso özünü tanıdı. Üzü, dözülməz əzablar keçirmiş bir insanın üz cizgilərinə sahib idi. Baxışları buz kimi, səsi qaranlıq gecələrin kabus sədalarını xatırladırdı.
"Mən sənin gələcəyinəm, Eçso," deyə davam etdi yaşlı Eçso. "Sənin iztirablı, itmiş, keçmişi olmayan, ümidsiz gələcəyinəm. Bu sənin qaçılmaz taleyindi. Qaranlıq, tezliklə…"
Metha:
Pul qarşılığı müdafiə təmin edən döyüşçülər.
Xes:
Yalnız sehrdən istifadə edən döyüşçü növü.
İs:
Sehrdən istifadə zamanı bədəndən ayrılan vahid enerji dəyəri. Bir is, yumruq ölçüsündə od sehrinə bərabərdir.
İzakelemin:
Rizanmaqların başqasının gözü ilə görmə qabiliyyəti.
Nakrin:
Təlimi hələ davam edən gənc nakra.
Torqo:
Azar və Jinzan xaric bütün ərazilərdə yarı tanrılar kimi tanınan ovçular. Yalnız ekro irqi üçün.
Ja`xa:
Kölgələrin Draqzinə xitab forması. Dernada dəstə başçılarına bu cür xitab edilirdi.
Kitabdakı adların böyük qismində vurğu birinci hecaya düşür.
Başlanğıcda
Böyük qardaşına qarşı hiss etdiyi qısqanclıq, atasına qarşı hiss etdiyi nifrətlə birləşən zaman, Draqzin öz yolunu seçdi. Bu yolda qarşısına çıxacaq hər şeyi məhv etməyə hazır idi. Ancaq hədəfinə bir addım qalmış, qardaşı Stakra tərəfindən məğlubiyyətə uğradı. Qəlbini o qədər dərin bir kin bürümüşdü ki, heç kim ona ikinci bir şans vermək haqda fikirləşmədi. Onun kimilərin yeri Derna torpaqları idi.
Günəşsiz, nəm və bərəkətsiz torpaqları ilə Derna, ən qəddar məhbuslara həbsxana olmağı ilə tanınırdı. Çıxışı olmayan sıx meşəlik, hər addımda ölümcül bataqlıqlar və sonu olmayan vidra sürüləri. Gənc Draqzinin burda keçirdiyi illər, onun gücünə güc qatdı və bir gün intiqam üçün geri qayıtdı. Bu dəfə tabeliyində vidralardan və məhbuslardan ibarət böyük bir ordu ilə.
Heç kim, hətta qardaşı Stakra belə onun gəlişinə hazır deyildi. Əsrlərdir əmin-amanlıq içində yaşayan Ekroin, bir neçə il içində qan çayları və günəşi qaranlığa qərq edən tüstülər içində qaldı. Mərkəzi idarə sistemi yox oldu, bir çox müqəddəs qan ekroları qətlə yetirildi və ekroində qaranlıq era başladı. Bunlara baxmayaraq Draqzin əsas məqsədinə
çatmamışdı. Stakra müqəddəs kitabla birlikdə neam eylə qaçmışdı.
Nəhayət paralel dünyaya keçən qapını açan Draqzin, adamları ilə birlikdə Ekroini tərk etdi. Ancaq keçdiyi dünyada onu daha böyük və güclü bir ordu gözləyirdi. Qardaşı Stakra tərəfindən hazırlanmış silahlı insan ordusu.
Uzun nizələr və metal qılıncların üzərini boyayan vidra qanları çoxaldıqca Draqzin sonun artıq çatdığını hiss edirdi. Bu cür məğlub olmağı planlaşdırmamışdı, belə asan təslim ola bilməzdi. Ona lazım olanı almamış geri qayıda bilməzdi.
İnsan ordusu qələbəyə yaxınlaşsa da ona rəqib ola biləcək yeganə şəxs Stakra idi. Artıq əsrlərdir davam edən qətliyamlara burada son qoymağa qərar verən ali hökmdar, Draqzinə qarşı tək döyüşdü. Səbəbi dəqiq bilinməsə də döyüş çox qısa çəkdi. Gözdən uzaq bir yerdə öncə gurultulu bir ildırıma bənzər səs, sonra isə parıltısı ilə gözləri qamaşdıran bir işıq göründü. Bu möhtəşəm parıltının adı sirr saxlansa da insan irqinin qalibiyyət rəmzi olmuşdu.
1. Oringen sınağı
Qalib olmaq istəyirəm
Düz qayalı dağlar aşıb
Ucsuz, dərin göllər üzüb
Göy üzü qara, boz buludlarla örtülmüşdü. Hərdən çaxan ildırımlar bəzən uzun, işıqlı damar kimi özünü göstərərkən, bəzən də elə buludların içindəcə parıldayırdı. Aramla gələn gurultu səsləri isə ildırımdan bir neçə döyüntü sonra və olduqca şiddətlə qulaqlarda əks olunurdu. İki gün əvvəl başlayan güclü yağış hələ yeni kəsmişdi, lakin yorulmaq bilməyən nəhəng buludlar torpağı daha bir yağmur atəşi ilə təhdid edirdilər.
Yeni Azarın ən təhlükəli əraziləri içində birinci gələn Sirenat ovalığı, hər tərəfə səpələnmiş ağacları və insan boyunu keçən otları ilə vidraların ən çox sevdiyi torpaqlar idi. Bu ovalıqda az qala ilin bütün fəsillərində yağış yağırdı və buludlar göy üzünü demək olar ki, tərk etmirdilər. Geniş bataqlıqlar, dayaz göllər və heç vaxt əskik olmayan nəm hava bir vidra üçün əvəzolunmaz idi. Əlavə olaraq vidraların qızğın ov mövsümü olan payız fəslinin gəlməyi Sirenat ovalığını ölüm məkanına çevirirdi.
Hərdən əsən sərin küləyin təsiri ilə insan boyunu keçən saralmış otlar dəniz kimi dalğalanır, islanmış gövdələri ildırımın işıqları ilə parıldayırdı. Otları yararaq yaxınlaşan bir şey, ovunu amansızca təqib edən vəhşi heyvanı xatırladırdı. Yaxınlaşdıqca bu canlının təngnəfəs olmuş xırıltılı səsini daha aydın eşitmək olurdu. Səsin sahibi sürətini azaldaraq daha da yaxınlaşdı və seyrəlməyə başlayan otların arasından çıxdı.
Qaçmaqdan az qala nəfəsi kəsilirdi. Sıx otların nəmişliyindən boğulan Eçso, yarı bükülü vəziyyətdə bir neçə dəqiqə nəfəsini dərib gözlərini qaldırdı. Otlaqları keçmək üçün vidraların yuxu vaxtının gəlməyini gözləsə də təkcə bu gün ölümdən iki dəfə qaça bilmişdi. Bir dəfə təsadüfən vidra yuvasının yanından keçərkən balasını qoruyan dişi vidranın təqibinə məruz qalmış, ikincisində isə pusquda yatmış başqa bir vidradan yara almamış qaçmağı bacarmışdı. Hər iki hadisədə xilas olmağının ən böyük səbəbi günün bu vaxtında vidraların tənbəl və yuxulu olmaqları idi.
Bir çox yeri cırılmış adi işçi paltarını çıxaran Eçso, qan-tərə batmış bədəninə sərin küləyin dəyməyi üçün qollarını açıb bir müddət gözlədi. Keçən beş ildə Eçso çox dəyişmişdi. Piyli geniş bədənini indi tərlə parıldayan bərk əzələlər əvəz edirdi. Rəngi bir az qaralmış, on üç gündür qırxmadığı üzü tüklənmişdi. Hər zaman eyni ölçüdə olan qəhvəyi saçı kənardan dağınıq görünsə də xüsusi bir cazibəsi vardı.
İstidən və yorğunluqdan qızarmış bədənində bəzi tikiş və yara izləri asanlıqla görünürdü. Bu izlərin içində ən çox diqqət çəkəni isə sinəsindən qarnına kimi uzanan vidra caynaqlarının