Oyadarsan nabələdi, naşını.
Qəm göynətdi ürəyimin başını,
Qan ağladı bağçam, barım, ağlama.
Sənin həsrətindən xəstələnmişəm,
Dözümsüz olmuşam, üstələnmişəm.
Bəstəkar qəlbində bəstələnmişəm,
Rübabım, kamanım, tarım, ağlama.
Özüm də bilmirəm nədir bu istək,
Bir şübhə, bir inam, bir əl, bir ətək.
Müqəddəs düşüncəm, duyğularım tək,
Olarsan qeyrətim, arım ağlama.
Ülvi baxışları döndərmə yana,
Arxadır, köməkdir insan insana.
Qüssələr bağrımı döndərər qana,
Qəm açar üzümdə şırım, ağlama.
Alqayıtam, yollarımda fanar ol,
Ömrün boyu günəş kimi yanar ol.
Aç qəlbini, inadından kənar ol,
Ay mənim dövlətim, varım, ağlama.
Demədimmi
Ay inadkar, dəcəlxata, insafsız,
Ələnib başıma qar, demədimmi?
Yaralarım qaysaq atar, qanayar,
Ürəkdə həsrətim var, demədimmi?
Təntiməz, büdrəməz söykənən dağa,
Ağlasan, göz yaşın dönər bulağa.
Sənin vücuduna başdan-ayağa
Qeyrət demədimmi, ar demədimmi?
Mən səni duyuram, düşünürəm hey,
Surə qaşlarındır, nə əlif, nə bey!
Hissimə, duyğuma yaralı bir ney,
Qəlbimə inləyən tar demədimmi?
Çəkə bilsən, bu cəfamı, cəbrimi,
Qəza qırmaz, fələk kəsməz səbrimi.
Ölən günü, ay insafsız, qəbrimi,
Titrək əllərinlə yar, demədimmi?
Alqayıtam, eşit, unutma qəti,
Ömür gedər-gəlməz, səs müvəqqəti.
Ürəkdə yurd salan qəmi, möhnəti,
Eyləmə aləmə car, demədimmi?
Məni də səslə
Ay ellər gözəli, çıx seyrəngaha,
Keçibdir zimistan, yaz gəlib daha.
Ülvi gələcəyə, nurlu sabaha,
Min bir təranə yaz, min ümid bəslə.
Məni də harayla, məni də səslə.
De, kim olmaz gözlərinin fədası,
Baxışının, yerişinin ədası?
Hər yetənə bəli demə, qadası,
Bağla ülfətini bir aqil kəslə.
Məni də harayla, məni də səslə.
Unutma hörməti, unutma xətri,
Qoy ellər adına bağlasın çətri.
Səni məst eyləsə güllərin ətri,
Çılğın baxışlarla, isti nəfəslə,
Məni də harayla, məni də səslə.
Mərhəmət hissindən çoxdur sitəmin,
Vüsaldan şirindir həsrətin, qəmin.
Dərin dəryalarda qərq olsa gəmin,
Təmiz duyğularla, səmimi hisslə,
Məni də harayla, məni də səslə.
Alqayıt neyləyir varı, dövləti,
Zər-ziba deyilmi könül vəhdəti?
Ağır sınaqlardan çəkinmə qəti,
Hazıram yolunda min bir həvəslə,
Məni də harayla, məni də səslə.
Getdi
Rahatlıq bilməyən könlümün quşu,
Min arana düşdü, min dağa getdi.
Bir də yuvasına dönə-dönməyə,
Əhdinə, andına sadağa getdi.
Kim saldı bəxtini qana, bilmədi,
Yanmağa can atdı, yana bilmədi.
Bir həzin budağa qona bilmədi,
Nə qədər yaxına, uzağa getdi.
Yolunda tufanlar əsib, deyirlər,
Çən bəndi, bərəni kəsib, deyirlər.
Bahar taleyindən küsüb deyirlər,
Şaxtaya, borana, sazağa getdi.
Yadıma düşəndə, Avey, Göyəzən,
Ruhum asimana çəkilir bəzən.
Qıy vurub köksündə qartallar gəzən,
Müqəddəs torpağa, ocağa getdi.
Bir həlim düşüncə, bir ilıq nəfəs,
Alqayıt, səadət deyildimi bəs?
Könül sarayını tərk edən bu səs,
Yəqin ata yurdun Qazaxa getdi.
Ağlim
Min vəd eyləsələr, yatmaz, bilirəm,
Şöhrət laylasına yatmayan ağlım.
O sısqa çaylarda batmaz, bilirəm,
Dərin dəryalarda batmayan ağlım.
Asana qaçmadı, sevdi çətini,
Qazandı ellərin məhəbbətini.
Vətən torpağının naz-nemətini,
Gümüş qədəhlərə satmayan ağlım.
Alqayıt tanıyır qibləgahını,
Ulu xilqətini, səcdəgahını,
Yaşasın dərk edib öz günahını
Özgəni müqəssir tutmayan ağlım!
Məni
Uç, ülvi xəyalım, vəfalı yarın,
Hərdən bir başına dolandır məni.
Ürəyində gizli qalan, inləyən,
Möhnət, sirr başına dolandır məni.
Qanlı döyüşlərdi qartala şərəf,
Quzğunlar nə üçün qıy vurur, ya rəbb?
Çəkmə ətəyimdən