– O dedi ki, əgər uydurma olsa idi, bu, dünyanın ən gözəl uydurması sayılardı. Lakin məsələ ondadır ki, o uydurulmayıb, – Balaca bir qoğal da götürdü. – Karlson deyir ki, əksinə, Kristerlə Qunilla uydurmadır. O deyir:
«Onlar nadir uydurmadırlar». Mən də belə hesab edirəm.
Ana heç nə demədi, başa düşdü ki, Balacanın təsəvvürünü puç etmək mümkün deyil.
Nəhayət, ana dedi:
– Mənə elə gəlir ki, Krister və Qunilla ilə yaxından dostluq etməlisən. Karlsonu isə unutmalısan.
– Niyə? Axı Karlson mənə daş atmır.
Bunu deyib Balaca əlini alnındakı şişə çəkdi. Birdən nəsə xatırladı, üzünə təbəssüm yayıldı. Yenidən dilləndi:
– Ana, az qala unudacaqdım, axı mən bu gün ilk dəfə Karlsonun evini görəcəyəm!
Bunu dediyinə o saat peşman oldu. Belə şeyləri anaya söyləmək axmaqlıq idi!
Ancaq Balacanın bu sözü də anaya uydurma gəldiyi üçün o, etinasızlıqla dedi:
– Yəqin, bu sənin üçün çox maraqlı olar, eləmi?
Əgər ana Balacanın sözünü axıra kimi başa düşmüş olsa idi, bu qədər sakit danışmazdı. Təkcə Karlsonun harada yaşadığını düşünmək kifayət idi.
Balaca stolun arxasından qalxanda kefi xeyli kökəlmişdi. Həyatından da həddən artıq razı idi. Alnındakı şiş daha ağrıtmırdı. Dadlı qoğalın ləzzəti damağından getməmişdi. Günəş işığı mətbəxin pəncərəsindən içəri dolmuşdu. Dama-dama önlük taxmış ana elə qəşəng idi ki. Bir sözlə, kefikök olmamaq üçün heç bir səbəb yox idi!
Balaca anasına yanaşdı, onun əlini öpüb dedi:
– Anacan, səni elə sevirəm ki!
Ana dedi:
– Çox şadam.
– Doğru deyirəm… Mən səni sevirəm, çünki sən çox gözəlsən.
Sonra Balaca öz otağına gedib Karlsonu gözləməyə başladı. Axı onlar bu gün birlikdə dama çıxmalı idilər. Əgər Karlson Kristerin dediyi kimi uydurma idisə, onda Balaca çətin ki oraya çıxa bilərdi.
Karlson Balacaya demişdi:
– Mən təqribən üçdə, yaxud dörddə, ya beşdə gələcəyəm, ancaq hər halda, altıdan tez olmayacaq.
Balaca heç cür müəyyən edə bilmədi ki, Karlson saat neçədə gəlmək fikrindədir. Ona görə də dübarə soruşdu, Karlson cavabında dedi:
– Hər halda, yeddidən gec gəlməyəcəyəm, ancaq səkkizdən tez olmayacaq… Məni saat doqquz radələrində görə bilərsən, təqribən saat onu vuranda.
Balaca Karlsonu uzun müddət gözlədi, lap gözünün kökü saraldı. Axırda ona elə gəldi ki, Karlson elə, doğrudan da, uydurmadır. Bu vaxt vızıltı eşidildi, şən və qıvraq Karlson uçub otağa girdi.
Balaca dedi:
– Gözləməkdən gözümün kökü saraldı. Saat neçədə gəlməyə söz vermişdin?
Karlson cavab verdi:
– Mən təqribən demişdim. Elə də oldu, mən elə təqribən də gəldim.
O, Balacanın akvariumuna yanaşdı. Akvariumda rəngbərəng balıqlar üzüşürdülər. Karlson başını akvariuma salıb iri qurtumlarla su içməyə başladı.
Balaca çığırdı:
– Ehtiyatlı ol! Balıqlarıma dəymə!
O, Karlsonun bilmədən balıqları da udacağından qorxmuşdu.
Karlson dedi:
– İnsanın yanğısı olanda gərək çoxlu su içə. Hətta o, iki-üç, lap dörd balıq da udsa, boş şeydir, adi həyat hadisəsidir.
Balaca soruşdu:
– Sənin yanğın var?
– Əlbəttə! Əlini vur. – O, Balacanın əlini alnına qoydu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.