Болын юлы борылмалы,
Борылып аккан елга кебек.
Һәр түмгәге таныш миңа,
Яшьтән шушы юлда йөреп.
Болын юлы борылмалы,
Карурманга алып бара.
Яшьлегеңне сагынганда,
Шул юлларны барып кара.
«Биеккә, биеккә дәшә…»
Биеккә, биеккә дәшә
Канатлы хыялларым.
Мин бу җиргә, ахры, бер дә
Сокланып туялмамын.
Челтер-челтер чишмә ага
Таш-таулар арасыннан.
Күңелдә сагыш кузгала,
Юксынган бала сыман.
Мин кичә генә гүя бер
Дөньяны белгән бала.
Нигәдер сизелми үткән
Үрләргә менгән ара.
Табындым үрмә гөлләргә,
Сокландым гүзәлләргә.
Яшьлегем үтте үрләрдә,
Язмышым – үзәннәрдә.
Яңа ел килә
Яңа ел килә, Яңа ел,
Төренеп бәсләр белән.
Сизелми дә үтә гомер
Мәшәкать, хәстәр белән.
Кыш бабай да юлга диеп
Чыккандыр куышыннан.
Күлләр туңды кышның хәтәр
Зәһәрле сулышыннан.
Яңа ел килә, Яңа ел,
Күңелләр нигә китек?
Каһәрле, шомлы заманда
Кайгыны уртак итик.
Рәнҗетү, җәберләүләргә
Калмасын иде урын.
Болай да хәтәр юл үтте
Безнең чор, безнең буын.
Нахакка үртәмик җанны,
Җаннар бит җәрәхәтле.
Шәфкатьлелектә генә бит
Тормышның бәрәкәте.
Шаулашып, гөрләшеп үтсен
Яңа ел кичәләре.
Рәтләнер дөнья, рәтләнер,
Рухыбыз исән әле.
Сугыш кайтавазы
Яу кырына киткән егетләрнең
Сыкрап калды нигез-ниргәсе.
Кавышуларны көткән яшь кызларның
Сандыгында калды бирнәсе.
Аяз көнне гүя күк күкрәде,
Күкне телеп яшен яшьнәде.
Газизләрен көткән аналарның
Күзләреннән акты яшьләре.
Сөйгәннәрен көткән бик күпләрнең
Язмышларын томан каплады.
Күпләр кайтты сыңар аяк белән,
Ә күпләре кире кайтмады.
Давыл кубып килгән ул көннәргә
Күпме гомер инде узылган?!
Еллар имин, әнә ал таңнарга
Сабыйларның кулы сузылган.
Исте җилләр
Үсте гөлләр, исте җилләр,
Туктамый исте генә.
Исте дә барып бәрелде
Тәмәй тау өслегенә.
Бәрелде дә җиргә төште,
Гөлләрне җилгәрергә.
Тик шулай да нәрсә җитә
Туган як җилләренә?
Туган яклар аралады
Җилләрдән, давыллардан.
Зыялы бәндәләр чыкты
Без үскән авыллардан.
Иссен җилләр, тик шулай да
Булмасын исе генә.
Күңелемдә саф җилләрне
Үз итү хисе генә.
Искән җилләр иссен, әйдә,
Юлларын бүлмә генә.
Талгын җилләр дәва минем
Тынгысыз