Тарайтканнар ызанын.
Күпне күргән халкым, әмма
Югалтмаган иманын!
Онытмаган бисмилласын,
Манаралар ауганда.
Аллам диеп яуга кергән,
Күктән кургаш яуганда.
Калдырмаган уразасын,
Калдырмаган намазын,
Бер ишетергә тилмереп
Тансык азан авазын.
Мең кат үлеп терелгән без,
Мең кат көлдән яралган.
Имансызлар арткан саен,
Бездә иман яңарган.
Кемнәр безгә кизәнмәгән,
Кемнәр безне сатмаган…
Ничек исән калыр идек —
Безне Алла саклаган.
Гәрәбәләр
Учларымнан гүя уйларыма
Тәгәрәште гәрәбәләрем.
Муенсамы? Түгел. Мәрҗәннәрем —
Чал тарихка тәрәзәләрем.
Вакыт могҗизасын колачларга
Җитәр микән акыл куәте?
Һәр бөртектә – мәңгелекнең коды,
Һәрберсендә – дөнья сурәте.
Ташка әверелгән агач суты —
Миллион еллык ылыс чәере.
Гәрәбәләр аша галәм күргән
Мин генәме заман сәере?
Күзләр томаланган ялган белән —
Үз тарихы һәрбер дәвернең.
Гәрәбәдән хакыйкатьне эзләп
Бәргәләнгән чагы бәгырьнең.
Кыйтгаларны гизгән хуннар эзе —
Майялардан калган хәрабә…
Синең хәтер тарихлардан өстен,
Чын дөресен сөйлә, гәрәбә!
«Диңгезләрнең күз яше» ме синдә —
Безнең җан да яшькә манчылган!
Гәрәбәләр учта тәгәрәшә —
Фал китабы гүя ачылган.
«Кояш хәзинәсе» – ташларымда —
Җир-ананың садә рәвеше.
Муенсамы? Түгел. Гәрәбәләр —
Мәңгелекнең тугры дәрвише.
Башымдагы тараканнар
Теперь не буду говорить про человека, что он глуп, а буду говорить о том, что он обижен тараканами.
Бөек Кытай диварында
Татарымның эзе калган.
Ат өстендә гасыр кичкән,
Ташка баскан сүзе калган.
Башны чөяр горурлыгым
Кадакланган җир астына.
Мин татармын, дисәм, дөнья
Кыргый, диеп, ник ятсына?
Җиңелүләр белмәгән рух
Калкып куя ара-тирә.
Зур тарихлы бөек халык
Ясак түләп яши бирә.
Чигәләрне кыса шөбһә —
Урдабызны таратканнар…
Кайсы чорда туды икән
Башымдагы тараканнар?
Кирмәнебез капкалары
Дары исен онытмаган!
Минем инде күңел күгем
Мең биш йөздә болытлаган…
Казансуда бүген дә мин
Шәйлим әле кара каннар…
Биш гасырга соңга калган
Башымдагы тараканнар.
Татар бугазына чаклы
Эчәр су да, җыяр ризык.
Яшәү түгел, җан асрыйбыз
Дәшми генә, эчтән сызып.
Мәйдан