Миңа аяк сөртә?!
Тартып алам пумаласын,
Манам…
ап-ак сөткә.
Аккош күлендә яңгыр
Сабыр гына яңгыр ява
Тирән күлгә.
Каен яфраклары исе —
тирә-юньдә.
Наратлар да көтеп алган
«мунча көне» н.
Ярый, урман ләүкәсендә
эссе түгел.
Бөтен дөнья саф-яшь,
гүя яңа туган.
Сокланудан авызым ачык —
карап торам,
Мин дә бүген
тешсез сабый сыман.
Күл
күккә тоташкан,
яңгырдан бау ишеп.
И тирбәлә нарат-сиртмә!
Болыт – бишек!
…Яңгыр яуган чакта гына калам үсеп.
Балаларым исеменнән…
Мин Лейпцигта тудым.
Үсәм, яшим.
Германиядә өем, дусларым.
Ә шулай да,
«Син кем?» – дигәннәргә:
«Татар!» – диеп җавап тотамын!
Паспортымда
туган җирем диеп
тормаса да Казан, Татарстан,
минем өчен,
дөньядагы барлык
татарлар да өчен, ул – Ватан!
Фидаил
Фидаил Васил улы Мәҗитов 1984 елның 24 маендаТатарстан Республикасының Актаныш районы Кыр-Каентүбә авылында туа. Туган авылында башлангыч, Иске Кормаш авылында урта мәктәпне тәмамлый. 2001–2006 елларда Чаллы дәүләт педагогия институтының филология факультетында белем ала. Аны тәмамлагач, «Россия Федерациясе халыклары әдәбияты» белгечлеге буенча аспирантурада укый. «Мәйдан» әдәби-нәфис, иҗтимагый журналында 2006–2010 елларда бүлек редакторы, 2010–2014 елларда җаваплы секретарь – баш мөхәррир урынбасары, 2014–2018 елларда баш мөхәррир булып эшли.
Фидаил Мәҗитов Чаллыда узган «Туган телем – Тукай теле», Муса Җәлилнең 100 еллыгына карата үткәрелгән «Татарстанның шигъри бәйләме», «Студентлар язы» конкурсларында, Әлмәт шәһәрендә узган С. Сөләйманова исемендәге «Тормыш, исәнме!» республикакүләм фестивальдә шигърият буенча беренче урыннарга лаек була. Әсәрләре һәм мәкаләләре «Шәһри Чаллы», «Ватаным Татарстан», «Мәдәниҗомга», «Юлдаш», «Яңарыш» (Ижау) газеталарында һәм «Казанутлары», «Мәйдан», «Идел», «Тулпар» журналларында басыла. «Сагышлар да алтын була икән…» (2006), «Йолдызлы чатыр» (2015) исемле шигырьләр һәм поэмалар җыентыклары авторы.
Татарстан Журналистлар берлеге, Россия Журналистлар берлеге, Халыкара Журналистлар Ассоциациясе һәм Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.
«И милләтем, син йокыда тагын…»
(2002 елгы халак санын алу уңае белән)
И милләтем, син йокыда тагын,
Нарасый күк үлеп йоклыйсың.
Даһиларың күпме дәште сиңа,
Ә син әле һаман тормыйсың.
Тукай дәште, Такташ һәм Рәмиев
Уяттылар алсу таңнарда.
Күзең ачып карадың да – яттың,
Чыкмадың син торып урамга.
Туксаннарда тордың син сискәнеп,
Колачларга уйлап үткәнне.
«Азатлык!» – дип йөрдең урамнарда,
Белдерергә теләп үпкәңне…
Бирделәр… Тик кәгазьләрдә генә
Күренде шул изге хыялың.
Динең