Για τη Γαλλία, η Ιταλική Εκστρατεία κατά τους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης ήταν μία μεγάλη επιτυχία, όμως ήταν επίσης πολύ σημαντική και ως εφαλτήριο για τον Ναπολέοντα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγινε πρόσωπο με μεγάλη επιρροή στη γαλλική πολιτική, και βρήκε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του στην προπαγάνδα και τη χειραγώγηση, οι οποίες ήταν μεγάλο κομμάτι της καιροσκοπικής προσωπικότητάς του.
Και κατά την εκστρατεία στην Ιταλία μπορούμε τελικά να πάρουμε μία γεύση της πραγματικής φύσης της ανόδου του Ναπολέοντα στην εξουσία, και της ακόρεστης δίψας του: κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, "πήρε ως λεία" ένα τεράστιο ποσό κεφαλαίων από την Ιταλία - το οποίο υπολογίζεται σε 45 εκατομμύρια δολάρια σε χρηματικά κεφάλαια, και επιπλέον 12 εκατομμύρια δολάρια σε πολύτιμα μέταλλα και κοσμήματα. Πίσω στη Γαλλία, στη σφαίρα της πολιτικής, οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν για δικτατορικές αξιώσεις. Όλο αυτόν τον καιρό, ο Ναπολέων διένειμε τις προπαγανδιστικές εφημερίδες του, τόσο στη Γαλλία, όσο και ανάμεσα στα στρατεύματά του στο πεδίο της μάχης.
Από πολλές απόψεις, η άνοδος του Ναπολέοντα ήταν εντυπωσιακά γρήγορη. Μετά το θρασύ πραξικόπημα, γνωστό ως Πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ, ο Ναπολέων κατέλαβε την εξουσία στη Γαλλία, και εγκαθίδρυσε Υπατεία, με τον ίδιο Πρώτο Ύπατο. Αυτή η ενέργεια ήταν το πραγματικό σημείο καμπής της ανόδου του, μετατρέποντας ουσιαστικά τη Γαλλία σε δικτατορία. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι, όταν ο Ναπολέων ανέβηκε στην εξουσία στη Γαλλία, η τελευταία ήταν ένα κράτος όπου επικρατούσε μεγάλη αταξία, μετά τα γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης. Παρ' όλα αυτά, κατάφερε να αναδιοργανώσει τον στρατό της, να σταθεροποιήσει την οικονομία της, και να δημιουργήσει πάλι σταθερό κράτος. Η έμφασή του στην αναδιοργάνωση και ενίσχυση του στρατού ήταν σαφής, και αρκετά σύντομα, η Γαλλία διέθετε μεγάλο αριθμό επάνδρωσης και εφέδρων.
Μετά την περίφημη Συνθήκη της Αμιένης των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης, οι εντάσεις ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία συνέχισαν να κορυφώνονται. Τολμηρός και αποφασιστικός, ο οπορτουνιστής Ναπολέων είχε προσαρτήσει τις ιταλικές περιοχές της Έλβας και του Πεδεμοντίου, και είχε χρίσει τον εαυτό του Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, ενός κράτους-μαριονέτας που είχε δημιουργηθεί από τη Γαλλία. Επίσης, απέτυχε να εκπληρώσει διάφορους όρους της Συνθήκης της Αμιένης που είχαν καθοριστεί παλαιότερα.
Μία από τις κύριες εστίες επιδείνωσης των αγγλογαλλικών σχέσεων της περιόδου ήταν το εμπόριο. Αυτό αποτέλεσε έναν από τους λόγους που ο Ναπολέων απέτυχε στην Εκστρατεία στην Αίγυπτο και τη Συρία το 1798, μέσω της οποίας επιχείρησε να αποδυναμώσει τις εμπορικές οδούς της Βρετανίας προς την Ινδία, και να ενισχύσει επίσης τα γαλλικά εμπορικά συμφέροντα. Με το Βρετανικό Ναυτικό να του καταφέρνει μία συντριπτική