-Στάση του σώματος προς τα πίσω και προς τα πάνω, σηκωμένα μάγουλα, ρυτίδες στο κάτω βλέφαρο, ρυτίδες στο «πόδι της πάπιας», πτυχώσεις γύρω από τη μύτη και το στόμα.
Η σημασία του συναισθηματικού κόσμου που παίζει έναν αντικειμενικό ρόλο στο πώς αισθανόμαστε, είναι περισσότερο ένα απλό αντανακλαστικό του ίδιου μας του εαυτού, μιας που τα αρνητικά συναισθήματα όταν έρθουν, αρκούν για να μας αρρωστήσουν όταν εκείνα παραλύουν.
Τα εσωτερικά συναισθήματα ενεργοποίησης όπως εκείνο της ευφορίας, της οργής διεγείρουν πολύ τον οργανισμό, τροποποιώντας το βασικό επίπεδό χαλάρωσής του, κάνοντάς τον να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο απ΄ ότι θα έκανε συνήθως. Με τον ίδιο τρόπο τα αισθήματα της απενεργοποίησης όπως ο πόνος ή η θλίψη μειώνουν την δραστηριότητα του οργανισμού, τροποποιώντας τις σκέψεις και την συμπεριφορά.
Τροποποιήσεις στην ενεργητικότητα ή την παθητικότητα μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στα επίπεδα του άγχους, της αναπνοής, του φόβου και της μυϊκής οξύτητας, τα οποία με τη σειρά τους έχουν επίδραση στον κύκλο του ύπνου ή στο ανοσοποιητικό σύστημα, μεταξύ άλλων. Γι΄αυτό, όσον αφορά κάτι με παροδική διάρκεια δεν θα έχει μεγάλες συνέπειες, όμως εάν αυτά τα συναισθήματα παραμείνουν για μεγαλύτερο διάστημα μπορούν να προκαλέσουν ψυχοσωματικά προβλήματα.
Έτσι, μια κατάσταση ψυχολογικού πόνου ή κατάθλιψης, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για τυπικές αγχώδης καταστάσεις, που φυσιολογικά θα χαρακτηρίζονταν από μια κατάσταση πτώσης, πολύ κοντά σε αυτή της μελαγχολίας με αναπνοή βιαστική και αργή, υπερευαισθησία στα εξωτερικά ερεθίσματα, όπως το φως, οι ήχοι αλλά και ο πόνος, κάνοντάς μας να τα αισθανόμαστε πιο έντονα, δηλαδή πιο ευαίσθητους σε οποιοδήποτε πιο επιθετικό εξωτερικό ερέθισμα. Χάνεται επίσης το ενδιαφέρον για οποιαδήποτε φυσική δραστηριότητα, προβάλλοντας ένα μυϊκό τόνο παρηκμασμένο και υποτονικό.
Ο ύπνος αναισθητοποιείται από τα αισθήματα της ενοχής και της ματαιότητας που συνοδεύουν τέτοιες καταστάσεις, με αναμνήσεις που αφορούν τις καταστάσεις που ενεργοποίησαν αυτόν τον πόνο ή την κατάθλιψη, με μια «νοητική επανάληψη», επαναλαμβάνουν, δηλαδή, ξανά και ξανά τις ίδιες αρνητικές σκέψεις. Όλο αυτό δεν επιτρέπει σε κάποιον να κοιμηθεί καλά, επηρεάζοντας την ποσότητα και την ποιότητα του ύπνου και εκτός των άλλων μειώνει την λειτουργεία του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο δεν μπορεί να αντιληφθεί τις λειτουργίες του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε περιπτώσεις έχει πολύ μεγάλη διάρκεια, θα εμπλέξει όλα τα μέρη του οργανισμού αρχίζοντας από το ανοσοποιητικό σύστημα. Ένα συναίσθημα ενεργοποίησης όπως αυτό της ευφορίας ή της οργής θα εκφραστεί με υψηλά ποσοστά άγχους, το οποίο θα μετασχηματιστεί σε μια λανθάνουσα πνευματική διαύγεια, η οποία μεταφράζεται σε «τώρα καταλαβαίνω τα πάντα» και που κάνει το άτομο να πάρει οποιαδήποτε απόφαση χωρίς να κάνει λάθος. Σε αυτές τις καταστάσεις δημιουργείται υπεραερισμός, αυξάνονται τα ποσοστά του οξυγόνου στο αίμα, με μια συνεχώς αυξανόμενη και βιαστική