_ қандай көрші? – деп сұрады Жанельден_ менің көрші деген досым жоқ. Кешіріңіз, бірақ мен сізді білмеймін. Кешіріңіз. – Жанель ештеңе түсінбейді
Түтік ант беріп өлді.
– Біртүрлі, – дейді Жанель және ақымақтықты жалғастыруға асықты. Айгүл оны тыңдамады. Ол есеңгіреп, не болып жатқанына сенбеді. Оған оны ойнайтын сияқты көрінді. Бұл осындай әзіл. Ол күлді. Бірақ
содан кейін Жанель оның қолынан ұстап, шығуға ұмтылды:
– Енді мен саған бәрін көрсетемін, ол асығыс шырылдады, досын қаттырақ ұстап, байқамай тайып кетіп қаламын ба деп қорықты. Ол қатты ұстап алғаны соншалық, қолы ұйықтап, саусақ іздері көк түсті болды. Бес минуттан кейін олар М. есімді профессордың жеке кабинетіне кірді. Мұнда ол гипноз жасап, кеңес беріп жатқан. Гипноздың әсерінен адам жадыны жартылай жоғалтты, онымен бірге оның ақыл-ойы. Кезек ұзақ болған жоқ, он адам ғана болды. Ауылда нан кезегі кейде әлдеқайда ұзағырақ болады, өйткені бүкіл ауылда бір дүкен бар. Профессор М.-ның кеңсесінде сіз тіркеліп, алдын ала жазылуға тура келді, содан кейін олар уақытты белгілейді және осы уақытқа дейін сіз кіресіз. Ерте емес, кейінірек емес. Егер сіз кешіксеңіз, сіз мүлдем келмейсіз. Сондықтан адамдар мазасызданды, уақытты жиі қайталап сұрады және асығыс болды, тіпті қатты ашуланбады. Мұнда үшінші рет кім келді. бір аптаға біреу. Бір апта бойы нирванада, жұмақта болғандар. Кейде ақымақ жүздерімен, олар айдан күнәкар жерге құлап түскендей, олар не болып жатқанын түсінбей, кішкентай балалар сияқты жылап жатты. Бірақ аналар болған жоқ. Ал «балалар» қатты жылап жатты. сіздің анаңызға қоңырау шалу Көру күлкілі әрі жиренішті болды.. Жанель қабылдау бөлмесінде бос болмады, бірдеңе сұрап, хатшының сұрағына жауап беріп, бір жерге қоңырау шалды. Өз-өзіне қалған Айгүл қараусыз қалды. Олар оны ұмытып кетті. Ол дәретханаға барғысы келетінін Жанельдің құлағына сыбырлады және мақұлданған басын иіп, дереу шығуға ұмтылды.
Ол бұл жерден мүмкіндігінше қашуға тырысып, ұзақ жүгірді. Жел оның шаштарын қопсытып, нәзік сөйледі:
– Тезірек, тезірек, кішкентай ханшайым. Осы ақымақ және айлакер адамдардан босату үшін. Тез жүгір, мен саған көмектесемін. Оларды тоқтату үшін олардың көздеріне құм себемін …» – деп сыбырлады жел. Бір уыс құм мен шаң төбеге көтеріліп, құйында үлкен күшпен айналып, адамдарға қарай ұмтылды. Шаң мен желдің әсерінен ештеңе көрінбеді. Адамдар көздерін қорғау үшін қолдарымен газеттермен жабылды. Айгүл таксиге немесе автобусқа отыруға қорықты. Ол адамдардан қатты қорықты. Ол өзін осы қорқынышты дәрігер М.-ға апарамын деп қорықты, айналасына қарап, нирванада өтіп бара жатқан адамдардың ақымақ күлкілерін көріп, оған бүкіл қала осы дәрігерге қабылдауға бара жатқан сияқты көрінді. Әркім сиқырлағандай есінен айырылды. Сондықтан сән өте қысқа, әрең жабатын юбкаларға айналды. Барлығы және әр түрлі адамдар өздерінің «очарларын» ашып, жалаңаш жүретіні